некој (зам.) - сон (имн.)

Речиси секое утро ме расонуваше раскажувањето на некој сон што претходната ноќ го сониле или татко ми или мајка ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И ова сега беше за мене како некој сон, но не оној розев, црвен, и виножитен, а сепак сон, чудо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште да не беа јаничарите и нивната дива рака: но во вакво време и тие како да извираа само од некој сон, си рече Бајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога ме испраќаше на скалите, ми довикна: - Немој да заборавиш да го адресираш писмото за Игбал, па утре ќе го испратиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Заборави го, вели Оливера Поточка, може некој сон да ти дошол на јаве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали ќе видите некој сон оти јас се избавив од улавото море што ќе ме удавеше?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Дали ќе видите некој сон оти јас сум во една пуста земја кај што петел не пее!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кога се освестил, го прашувале за сѐ и за сенешто, а тој занесено и преплашено раскажувал како да бил потонат во некој сон: - Ме фатија некои одзади, ме стиснаа со шамија за устава, очиве и повеќе не знам ништо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
За да има фантастика во книжевноста неопходни се четири услови: да се премине од стварноста во некој сон да се патува во време да постои приказна во приказната да се има двојник или неизвесен идентитет.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)