-И што би можел да ѝ приговориш на мајка ти ако ѝ се посакало да се стори уште со некое живо суштество покрај себеси во својот сиромашен живот и притоа одлучила да не се врзува со никого при остворувањето на оваа намера.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Го замислувам како лежи горе во гробот, како некој жив во пот го замислувам, легнат со нешто гломазно и тешко на градите. Балвани, надуени и тешки.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Чувствуваше дека во близина има некое живо суштество.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Некои ги давеле, некои живи ги закопувале децата. На некои им било жал. Секакви мајки има.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одредот е разбиен, прашање е има ли уште некој жив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас се одвлечкав полека во училната, се потпрев со рацете на колена и тажно ги гледав големите чевли на моите нозе, што влегоа во мојот живот како некои живи суштества, сведочејќи ми за студената пресметливост на светот што ќе го газам со нив.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Можеше да стане угостител и да држи кафеана со македонски специјалитети кои денес се нудат, како расолница со сечкана сува пиперка, растриен компир со праз, исто таков грав, бакардан со и без сирење, пиперки со урда и тие некои живи салати во качиња и буренца... на децата им се збоктисуваа, зашто се вртеа сѐ истите и истите, па можеби затоа ни денес не одат по кафеани.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во неа речиси нема некои живи, луцидни, провокативни изблици кои се просто синонимни со самиот збор „култура“. 6 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)