ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во јазикот на алхемијата, удиралката за пченица („небеското“ - бидејќи алхемијата е „небеско земјоделство“), Вознесението на Богородица, соблекувањето на невестата - сето тоа се метафори кои имаат исто значење: чистење - уситнување на нештата и нивно претворање во сребро и злато, или подобро во „камен на мудреците“ кој се споредувал со кристалот. 196 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„Зар е можно да паднат и да пуштат корен опасните бацили токму тука?“ и полека и сигурно во мачниот тек на иследувањето се создава во него нешто како обврска, одговорност за нешто и некоја не сосем определена виновност, што се создава од самата службена потреба да се наѕира во душите, во мислите...

Не смеам мајка да му се кажам, што се вели, а морам нешто и некако да му зборувам.

Сакам да скокнам од радост, ама ми е страв да не истурам нешто, да не се накапам нешто и пак да ме вратат кај децата.

Малку нешто и, еве го, дошол да ме види.

Немаш човек да ти каже нешто и стравот уште повеќе те совладува.

Ама, уште кога ме виде како да се сети на нешто и почна да му се враќа плачењето, дишењето.

Постоја, постоја чекајќи некој да му рече нешто и кога ништо не чу, сакаше да седне.

- Пилишта, ко пилишта, ми вели Јон, се зајале за нешто и се удриле.

Цела божја година ти поминала, небаре некој да те подзапрел на патон, да те прашал нешто и си заминал. Толку.

И така како што лебдам ко ветрушка, како спипиле, заспивам и под мене се отвора нешто и јас почнувам да паѓам.

Некој ќе се обиде да каже нешто и малку од јадењето ќе му испадне од устата.

Ако легнам, срцево ми трча, трча, па ќе го снема, ќе прескокне нешто и пак трча, кој знае кај трча и од кого бега.