Веднаш го препознавме шефот на некогашната пописна комисија, човекот од полицијата, со кожена виндјакна, сега со поиздолжени мустаци, па малку ни лекна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од тој гест на мајка ми, на сите ни лекна. Сите се насмевнаа.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)