Жените од селата ни носеа леб, пити, сирење, пржени јајца со свинско.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не издржа, се врати назад во кујната од каде што, на наше огромно задоволство, секој ден ни носеше нешто за јадење - зденки, мали мармалатчиња, месни нарезоци, конзерви со сардина... а тоа за нас тогаш беше...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Милосрдна сестра со рачички мали за раната наша не наоѓа лека. Со милосни очи, со поглед што гали не ни носи таа нам преврска мека.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
- Убава вест ни носите! рече генсекот загледан во кожниот црвен омот во кој беше копијата на текстот на пораката од претседателот Мојсов, преведена на француски јазик, на меморандум од амбасадата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Доаѓаат тие, Бугарите велам, и ни велат дека сме Бугари, та со камиони ни носат износени алишта, среде село растоваруваат од камионите вреќи со брашно, грав, леќа, шеќер и пакети со некакви слатки за децата, сокови, кока - коли, па дури и вода.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Секојдневно тој доаѓаше во домот и со своето како глувче подвижно коњче на малечка двоколка ни носеше леб.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Дајте да видиме што ни носи Волшебното самарче? - викна комесарот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Дајте да видиме какви новини ни носи тоа Волшебно самарче! - рече Планински.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Соседите ни носеа по канче козјо млеко.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Зар и досега тие не ни носеа среќа! И тие истрајуваат со нас!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
- И жените ги натеравме да ни носат вода за да ги ладиме цевките.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А таа радосна оти малку ќе здивне од копањето оди и ни носи. Таа носи, ние пиеме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)