Човекот се ниша прв, по него коњот го влече песот в кола, зад нив чекори детето со залепено лице за решетките.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во еден момент авторот имаше чувство дека го подувнало благо освежувачко ветре, кога, в час потоа, пред нив чекореше млада жена, можеби девојка, преку чии голи раменици стегнато стоеја две црни презрамки, во мини сукња, со нозе мили како прегратка и што понесуваа.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)