ние (зам.) - за (предл.)

И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Шо да дојде, откаде да дојде, да се држиме рака за рака, шо се вели. Ние за вас, ама и вие за нас...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И мудурот и јузбашијата му ја стегнаа цврсто раката на Трајка и пак Сефедин го испрати и го втера во авурот кај затворените селани, клоцнувајќи го на вратата, за да им даде да разберат дека гневот уште не му е ублажен и дека ќе треба да го ублажуваат со петстотини лири.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега да видиме со што плативме ние за таа арнотија, или колку нѐ чини таа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но, како може да има таков свет? Какво знаење имаме ние за било што, освен преку нашите сопствени умови?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една продавачка, жена која цел живот се трудела да ја забележам, ронејќи солзи, со усните сензуално потечени, ми вели: - А не, - ми вели. – Сите ние за него бесплатно делиме цвеќе и свеќи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Абре, ние за работа сме ѕверови, му велам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И ние за Југославија. Како така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ние за поети си ги мислевме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние за кого умираме, си велам, еве сите држави си прават гробишта, а нас нѐ потфрлаат во туѓите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не знаеш ти и господ не знае, му велам јас оти господ знае за нас само колку што знаеме ние за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)