Идеалност има само меѓу планетите во вселената - секоја си оди по својата патека и никоја со никоја не се допира...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Никој со никого не сака да се сретне, да си помогне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во полето сѐ е запрено, никој со ништо не мрда.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го советував иако знаев подобро од секого каде завршуваат нашите совети. (Еднаш самиот ни рече. Ги обесувал на клинец во кенефот. Беше непристоен. Не допушташе никој со совети да истрчува пред него).
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На платното ништо не се случуваше. Постојано нешто разговараа, никој со никого не се степа, никој не направи ништо смешно, филмот не беше ни малку страшен, ниту пак забавен.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)