нѐ (зам.) - викне (гл.)

Утредента учителот нѐ викна во училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Еден ден нив и мене нѐ викнаа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка нѐ викна дома, зад нас ја залости портата со долгиот и тежок дабов лост.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
После нѐ викна, нѐ зеде меѓу колена и ни даде по едно ѓеврече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нѐ викнаа на соочување, на очнаја ставка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)