Мислев дека изгледам обично, всушност и нашата облека беше прилично конвенционална, но беше очигледно дека на нас има “нешто” поради кое сите ѕвереа во нас.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Му реков на Тејлор да одбере место за нашата следна вечера.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бидејќи неколку милји му велеше на Вин, сега овде лево, а овде десно, нѐ донесе до еден голем truck-stop.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
- Ќе ѝ пишам да дојде. Ќе ја пречекам в село, а довде ќе нѐ донесе шумарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Влавот, бре, значи ние кои сме дошле тука, поправо нѐ донесоа од Епир, знае да чува овци и кози, сирење, кашкавал, урда да прави.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И не ли е нашето превидување на таа промена само придружна појава на истиот оној машки кукавичлак што и нѐ донесе во оваа кал и понатаму затрупувајќи нѐ во неа?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
„Нѐ донесоа овде со првата група, во зимата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ми дадоа лесна работа, во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ние го бевме наследиле татковиот сон со стариот чун, што еден ден нѐ донесе и не нѐ врати на другиот брег на Езерото. Кружеше во нашите соништа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)