нѐ (зам.) - земе (гл.)

И откако ги испрати со најголема срдечност, му се фрли на Мирчета: — Море ќе нѐ земеш на душа со вакви твои пријатели, бреј! Не гледаш ли, пет души сме ти се обесиле на вратот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нѐ зеде за раце, нè однесе во фурната и рече: ќе легнувате и ќе се будите и така ќе растете низ благородната судбина на лебот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Гранче чесно дрво На Н.Вретакос
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ова нема цена, ама бидејќи не може да се пренесе во Европа, таа мора да нѐ земе со просторот заедно.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Љаке, да не нѐ земеш на душа, море. - Нема на душа и не на душа. Ова е офисиелмон.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
13. По неколкуте напорни денови, но исполенети со среќа и убави доживувања и средби на YALE, Мелинда и нејзините синови нѐ зедоа со две коли, во посета кај нив дома.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Рацете и нозете ми беа врзани со дебело јаже од кое ни најмускулест орангутан не ќе се ослободеше.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Нѐ зела ноќта во пазуви, ќе спиеме здружено.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Потоа нѐ зедоа нас со Оливера Поточка и ни ги штракнаа лисиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа нѐ зедоа нас со Оливера Поточка и ни ги штракнаа лисиците. Една рака моја, една нејзина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нештата се собираат... Ноќта ќе нѐ земе.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Никој не сака да нѐ земе во раце да нѐ утеши.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Коле се свртува и со цврсти стапки го пречекува: - Учителе, од името на сите, ве молам да нѐ земете и нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А нема до кого да се добереме, кој да нѐ чуе, да нѐ земе под крило.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После нѐ викна, нѐ зеде меѓу колена и ни даде по едно ѓеврече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)