И реков faleminderit,28 но, не сум сигурен дали добро го изговорив зборот, зашто никој од насобраните ништо не рече, само сомнително мрдаат со глави, молчаливо стојат, со гумените опинци ја копаат и ја бришат земјата од под нозе и ми се чини дека одвај чекаат кога ќе нѐ снема од пред нивните очи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Да нѐ асимилираат, да нѐ раселат, да нѐ снема, како народ! – Па зошто тоа го чинеа со толку фешти! – Е, тоа беше играта на грофот Чано.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)