нѐ (зам.) - турка (гл.)

Ик, ик,12 викаат војниците и нѐ туркаат, нѐ товарат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ туркаат и нѐ носат со себе, како да сме зрнца песок, случајно затечени на патот на зазбивтаната вода.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам кој ни ги спремаше овие приредби и со каква цел, и каде нѐ туркаше нашиот погром, но тоа беше грдо искуство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Полицајците нѐ туркаат, а ние се драскаме, крв ни останува под ноктите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кобата нѐ турка од сон кон гроб. Кажи - што потаму?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Погледни ги луѓено. Спијат на нозе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И така, ние зборуваме и се чипчиме, а стражарите нѐ туркаат. Се води прописна борба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)