ова (зам.) - да (сврз.)

Срамота е и греота, толку бакшиш ти донесе, та утре да боледува човекот — почна да ја „кандисува“ Трајко Митра, која одвај чекаше ова да го слушне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Марије млада невеста промискуитетна и нечесна сеуште мажи шармираше а висок морал пропагираше Везден нокти лакираше со свекрва очи си вадеше до ова да дојде немаше да мислеше дур се ебаваше Сексот и градот го гледаше и ретко алишта пеглаше во бракот што влезе се каеше ни јајца да спржи не знаеше
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Рада се кршеше како ветка. Дали сето ова да го прекине и одложи за некое друго време.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ах, Богдане, бог да те убие, зар ти ова да ми го сториш...” офкаше болно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се вртеа полковниците, гледаа, се чудеа: - Што може ова да биде... - рече Бонети.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се чувствуваше слаб и немоќен за да може болката повторно да се бори со множеството детали, со нештата што требаше да се координираат, една работа да се вклопи во друга, прво ова да се направи, а потоа другото да следува, целата конструкциска скица да напредува со точен редослед, и соодветниот човек и соодветниот материјал да бидат на соодветното место и соодветното време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
(Добро, си рече, сега ова да го наречеме (Ѝ ги крена нозете!...).
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
О, Боже Господе! И ова да ти биде најсреќниот и најтоплиот момент кој со зборови не се опишува, по кој следи средбата со човечето кое потаму низ годините ќе биде најважното нешто во животот ваш, дојден на најтешкиот и најболен начин на светот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако не знаел, зошто тогаш последните зборови до мене, кога заспивал во Господа, во светлозрачниот Рим, на четиринаесеттиот ден од месец февруари, на вториот индикт од создавањето на светот, шест илјади триста седумдесет и седмата година, ги запишал на писмо, на книга стуткана, со својот ситен, неубав краснопис, и рекол: „Ова да му го дадете на отец Иларион.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа, ако и згрешам негде, било со збор, или со дело, браќа мои, штом ќе го читате ова да пеете, а не да колнете.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што можеше на ова да ѝ се одговори?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Ова да ви е за последно, вели, оти еднаш мора да се чуе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И цело време да му зборувам: сега ќе ми јадело детето, сега тета ќе му даде да папа... ајде, уште ова да го испапа, ап, ап, не прстето, грозје мое, не, теткино око, ап!...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од овие причини мисионерите им го пуштале на Африканците Бах (на грамофон), очекувајќи ова да ги цивилизира. . .
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Професорот по цртање одеше помеѓу клупите од еден на друг, нѐ влечеше за коси, сееше со прстите нешто невидливо и се лутеше. - Што, ова да е кралот? Дибеци едни.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Седни. За идниот час ова да го научиш и сам да се јавиш.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој и не е свесен дека после ќе бара уште и уште и уште.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе те бара по сите можни ѓаволови дупки за ова да му го направиш повторно!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мила тетко Персо, не можам да влезам во твоето срце, во твојата куќа, во твоето одајче, а за ова да не знаеш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
ЛУКОВ: Што слушам? Треба ли ова да го разберам како знак дека господинот почнал да се вљубува?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Бошко се врати дома проколнувајќи ја својата судбина која го доведе до ова да постапува како што не сакал и да прави што не е за правење.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Секој што се раѓа за премрежина се раѓа, вели Григор, а јас многу претерав, па може и ова да го претерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нашиот народ многу ропства и несреќи издржал, вели, и треба и ова да го издржи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му велам јас на човекот мој: - Море Јоне, не верувам ова да остане, велам, не верувам утрешен да го дочека, да го раздени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)