(Оваа практика е толку видлива и толку нашироко признаена, што во 2009 година лондонската Национална галерија на портрети можеше да организира цела изложба на темата Геј- икони).14
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа, промислено речено, беше сосема ефикасно, ако се занемари прецизноста на чие его се однесуваше оваа практика.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)