Го гледаше долго тоа парче живот, собран во тоа клопче морници, со лик на штотуку родено јаренце, како стои пред него, уплашено и диво, неподатливо, но сепак од некаде - блиско, со својата добрина, со својата некрвожедност и беззаштитност во оваа провалија на ноќта.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)