овој (зам.) - пат (имн.)

Историјата се повтори, Рада на таа хиерархиска листа и овој пат се најде на дното.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Душичке, ти се молам. Уште овој пат. Белки ќе биде последен.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И овој пат Татко и Камилски, следејќи ист тек на мислата, прилично се оддалечија од првичниот наум: да се произнесат за сите можни конотации на поимот курбан, обземени и обајцата што им се даде можност да ги вкрстат западно-источните аргументи за означениот поим.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Винстон направи уште едно грчовито движење. Овој пат ништо не рече.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Утрото прашавме едно старче дали овој пат води за Преспа?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Арсо и овој пат е сигурен дека стариот ќе се дотетерави дома во никое време и стишен, темен ќе падне в постела.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дури кога ги подмири поважните работи, реши да си сошие и едно летно палто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
О'Брајан го гледаше покажувајќи му ги и понатаму четирите прсти. Го повлече лостот назад. Болката овој пат само малку се намали.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајка ми повторно ме прати да купам леб, но овој пат купив убав, бел, мек и дури малку топол, па кога се вратив таа не ме караше, дури и ме бакна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овој пат „Маргина“ Ќе се обиде што повеЌе да го осветли токму животот на Дишан. Првиот текст е пренесен од германскиот часопис Art, а вториот текст е понов, по повод минатогодишната ретроспектива на Дишан во Венеција, и објавен е во Art in America.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога го слегоа и минаа низ дворот, кучето (што остана живо од ”кучеубијците” благодарение на Богуле што го скри в шума) пак излета од куќичката, но овој пат не залаа на Илко како порано, туку немо гледаше во ковчегот и луѓето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Градоначалникот беше човек во години, одмерен, макар што ги знаеше границите на својата власт, а кога беа со партискиот секретар на градот еден спроти друг, му ја препушташе нему иницијативата, овој пат му стана веднаш јасно дека сам треба да ја преземе иницијативата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Оваа плоштатка при секоја посета ми се претставува во ново руво; така беше и овој пат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, добро, ако ми дозволиш, овој пат јас ќе те одведам на едно место каде што ни твоите родители не биле.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со него ми е супер, право уживање. Постар е од мене три години и ептен добро се согласуваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Овој пат таму, крајно игнорантски и безобразно, му е кажано дека „може слободно да тужи“ – алудирајќи на претходните „случаи“ како него, кои исто така тужеа но го изгубија спорот останувајќи изиграни и од судот и од тужената странка, која нели е во државна сопственост.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овој пат се препушти на матицата на водотекот, не пливајќи, туку едноставно да биде носена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како бебе се покажа крупно, добродушно и сакаше да заспива со музика.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Второ распаќе: Овој пат води Од твоето небидие До тебе.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Овој пат се градел во времето на Римската Империја со цел Рим, преку Балканот, да се поврзе со Цариград.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Последното востание ни покажа оти овој пат по којшто одевме сега е погрешен и опасен.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Елен Шарпантје, француска читателка, Париз По читањето на книгата на Франсоа Масперо Балкан- Транзит ова лето, вие ми овозможивте – овој пат со вашата романескна фикција, повторно да се внурнам во овој свет на Балканот. Ви благодарам!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Добро, ќе одиме, - се сложи Томо, овој пат без приговор. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, и тогаш како и претходно се соочува со потсмевачки и дрзок однос, овој пат од правниците на тужениот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, беше вчудовиден како ние можеме тоа да го правиме директно од чешма.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тој ја подели нарачката на стариот на два дела, и му дозволи да се извлече уште овој пат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во мене: Кај се кријат И живеат И листот И Книгата. утеха Ако нема Измисли утешение: Штом заврши овој пат Овој друм Побарај ме на друг Там ќе сум.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Уште еден прекршок, овој пат дисциплински. Млади луѓе, луди глави.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Може овој пат ќе нѐ прескокнат, вели Јаглика Тренческа, може овој пат не ќе нѐ ѓибаат. - Молчи ти шута главо, вели Доксим Тренчески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вдиша по третпат. Овој пат го почувствува мирисот на кошулчето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
СЕКОЈ мој престој во Париз го поврзувам со посета на неговите најбизарни кватови и улици без кои тој не би бил ниту Париз, ниту пак една од најретките светски метрополи. Тоа го сторив и овој пат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но и овој пат Татко не сакаше да влета во Мајкиниот италијански сон, макар што и тој беше присутен во него, на одреден начин.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дури во пролетта во 1942-та дојдоа, од Прилеп, со џип, потпоручникот Куцаров и двајца германски офицери; го собраа Крсте Јанчески од дома, го качија во џипот и го одвезоа на Црн Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Прво распаќе: По овој пат, внук внука ќе води векови. Рамнинава од плеќи планина ќе ја престориш од планина Непреод да протече.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Овој пат тато навистина ја рече правдината.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
По овој пат ни стигнувало ропството, но и надежта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Истоштениот чувствувал на овој пат дека видовитоста не му е туѓа, дека за чудовиштето што ги следело ноќе знае повеќе од другите. Ја нишал главата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преку која граница? – Овој пат нема да минуваме граница!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овој пат воопшто не ме ни интересираше дали тоа е лага или вистина.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во таквите ситуации се случува луѓето да се жртвуваат себеси за да го спасат животот на другите и за да ја одбранат својата претстава за високите морални и хумани вредност, оние кои ја покажуваат смислата на човековото постоење и важноста на потрагата по таа смисла за секое човечко суштество; - Некои раскази доживеаја јазична и стилска редакција затоа што, овој пат, се потрудив да вклучам преведувачи кои направија изворен превод или редакција на преводот според оригиналот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ружа овој пат нападна директно. - Како што реков, твојата ќерка е распуштеница со тапија и тоа од глава до петици.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Послушај ме – ја молеше. Излези! Само овој пат!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
За наша среќа, овој пат ние се избавивме од дележот на нашата татковина и Турција од загубувањето на една од прекрасните свои провинции.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ноќеска повторно го сонував оној сон, но наместо она физичко чувство на ужас што го доживеав првиот пат, а какво што никогаш несум доживеала на јаве, овој пат имав некакво интензивно, мачно, скоро сладострасно чувство на ученик кој е фатен дека не ја научил лекцијата за која јасно му било речено дека мора да ја совлада ако држи до својата иднина.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И по не цела недела пак ја фативме железничката линија и по неа тргнавме за Битола, но овој пат бевме поитри.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама овој пат тоа нема да се случи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Овој пат сепак мораше да замине - го испраќаа службено, на некаков семинар за, како што тоа модерно се велеше, „менаџирање на ризици“.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Син ти расте“, рече тато, “и не очекувај сѐ да ти кажува“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Знаеш Радо, од денес вртиме нова страница во животот. - започна Томо додека заедно во дворот го пиеја утринското кафе. За чудо, овој пат беа сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Меѓутоа, овој пат тоа не беше прогласување на воена победа, туку само најава за едно соопштение на Министерството за изобилство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овој пат како да ја послуша мајка Перса оти кога тој појде зад нив таа се сврте и му проговори Ти чувај ја куќата, а јас нив ќе ги чувам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но, овој пат ефектот врз нејзе беше многу поразличен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Петар вчера се извалка, ха ха! - се изнасмеа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А може овој пат ќе ја прескокне куќата наша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веднаш знаев оти овој пат смртта се престорила во мојата сенка, а јас сенката си ја испив.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ми ветија дека ќе ме остават на мира. Биди храбра, само уште овој пат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Го раскрвавив, ама тој не застана додека најпосле не успеав уште еднаш да го удрам по глава, ама овој пат салам го удрив и падна. Се скроти мајчиниот...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Несомнена е авторовата потреба за патување (во смисла на животен еликсир), неговиот копнеж по дијалог со светот, со другиот (М.Бахтин), соочувањето со културната Другост, притоа, како по правило, повторно ја имплицира временската димензија, овој пат на културно- политичко рамниште.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Но овој пат води и кон патот на мртвите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа замина, оставајќи го Винстон со парчето хартија кое овој пат немаше потреба да го крие.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овој пат бакнежот за неа беше како пупка која на усните ѝ расцвета во ружа – во ливчињата на тој бакнеж таа ја сети свежината на капките роса и богатството на кадифеноцрвената боја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„За што ќе наздравиме овој пат“? праша тој со истото навестување на потсмев во гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бегството од волчјото дувло во Жарково беше заменето со змиско гнездо, само што овој пат на своја страна ја имаше поддршката на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
О, малку морфиум анестезија додека ти ја режат татковината на живо по којзнае кој пат овој пат дома - помрачениот ум реже заслепен од белината на светлината од себеси, Боже суетата е клопка осуети ја избегни го последниот чин на македонската мелодрама смени го жанрот направи нешто!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Повторно ги повика маскираните. Овој пат ги стопи во гејши со набелени лица, врамени во тешки облеки.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Овој пат брат ми не е со нас. Замина за Будимпешта со другарите, а на негово место со нас е Борче, братучед ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Иако не ѝ е првпат ноќе да стои на стража, овој пат, дали поради немирот што ја опфати кога комесарот сите ги истера од топлата земјанка или поради тишината што настана со наглото престанување на вејавицата, таа почувствува некакво нејасно студенило и трпнеж.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И овој пат ѝ подреков нешто двосмислено. Нешто во врска со складноста на фигурата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си мислам дека и овој пат ќе ме седнат на малата трпеза со децата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Добар ден“, грубо рече кралот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа го знам и би сакал уште да знам - кога можам да заминам кон чистилиштето на една планина како економ.“ Се потпиша и го здипли писмото со невешт искинат ракопис, по малку очаен зарад својата искреност, овој пат без капка цинизам, но и зачуден дека човековата биографија може да се набие в кожура како неколку зрнца ситен и безначаен барут.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Колку и да се тешевме со мајчината изрека дека заедничката несреќа е помала несреќа, на портата на нашата куќа тропаше сигурно смртта. Таа овој пат го повикуваше семејството, Козар маало.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Стоеше среде соба, но овој пат спокојно ме гледаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Значи ти си моето догорче!? - вртејќи го погледот овој пат кон Рада, која само климна со главата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа моја особина не се покажува како многу практична во реалноста, поради тоа што кога луѓето ги набљудувам малку поповршно, а помалку емоционално, повторно доаѓам до точен заклучок, само што овој пат побргу и побезболно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но рибата, која беше необична затоа што знаеше да скока, овој пат скокна повисоко од секогаш и се најде во реката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
На овој пат двапати нагазивме на заседи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Токму, токму поради таа работа, јас ќе треба, јас ќе треба... и овој пат... да заминам на пат да останам таму десетина дена или... или помалку, нели господин Луков?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Овој пат кај мене беше надвладеала намерата да не си играм послушен полтрон.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не можев а да не забележам дека со едната рака како да затскриваше средство за чистење.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- За што зборуваш? – прашуваше безизразната насмевка на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Рече нешто но не го слушнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овој пат без присуство на другите – беше без маската на апсурдната претстава, во која претходно ја играше улогата на антиверскиот Јаго.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На индивидуална акција? - го прекинува Џим, меѓу два залаци од новата четвртинка бурек, овој пат со печурки.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Збор по збор од уста да ти влечам. Каде се оние златни времиња, кога трчаше од училиште дома и сѐ ми раскажуваше“, разочарано воздивна мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Овој пат, заради забрзаното тупотење на срцето, му се обрати со Танаско, златен, ја абер ја писмо од Димостена? при што Пена и Танаско си фрлија по еден зачудувачки поглед.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А овој пат себе си дозволувам речитост.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Не бргу, во секој случај. – Каде ќе го скриеш? – прашав. – Знам едно место, – рече тој. – Пред колку време си го украл коњов? – прашав.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сето тоа Лазор го гледа од под веѓи и зашто отпорано знае што има нацртано на внатрешната страна на тутурката, планот на Потковицата, си дума и се надева дека можеби не се собраа за да го ругаат него, дека можеби и овој пат ќе разговараат за тоа за кое од смртта на татко му на Максима наваму секоја година ова време разговараат - за барањето одобрение за ѕидање црква, а годинава за барање одобрени за ѕидање и на општина и на училиште.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Другарот Корнулов овој пат молчеше, му ја следеше трагата на Папокот и тоа сѐ до кај Друже Србине кого го најдоа како си ги кубе косите и се удира по образите и се штипе по разголените места, обидувајќи се да се разбуди, чиниш од некој лош сон.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Во нашиов свет познавам две категории граѓани – реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури откако мојот спроводник повторно реферираше, но овој пат погласно, дека го привел затвореникот, иследникот бавно се сврти.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но овој пат злокобата не беше усно известие што патува бавно од уво до уво, туку уредно отчукан лист хартија, со печат и со потпис.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Татко ми никогаш, кога излегуваше од дома, не ја вадеше паларијата. Така беше и овој пат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Наспроти беа пространите штали во кои некогаш фрчеле штаерски коњи. Овој пат зјаеја празни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако Онисифор Мечкојад можел да е прв во тврдоглавоста, Онисифор Проказник стоел веднаш до него, да сраснат еден во друг, да се скаменат, да станат еден варовник од некогашни два живи облика, подоцна, многу подоцна да ги подлокува безнадежен дожд и да ги напукнува сурова жега.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Авторот со ова дело ја збогатува варијантата на балканската легенда за жртвувањето, овој пат сведочејќи за жртвуваните кози во утробата на планината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Стрелката сигурно беше на седумдесет и пет. Овој пат ги затвори очите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Трето распаќе: По овој пат од сите провалии побезнадежен Дожд ќе се престориш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Таа беше заменета со нова, но овој пат тоа беше инсулинската.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Си се препознал - го повтори своето тврдење Грофот но овој пат без да ме погледне. – Подобро е да ми веруваш мене одошто на сеништата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Така беше и овој пат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со оваа официјално издадена потврда, оштетениот работник повторно се обраќа до финансискиот сектор на фирмата и бара исплата на платите по мирен пат, за да не оди работата на суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Во годината на раѓањето на вечниот и славен Сталин, на крајот од векот на неговото постоење, но и неговото сигурно останување во комунистичката вечност, ни претставува голема чест што можеме да ви го покажеме нашиот голем придонес во создавањето на вистинскиот нов човек ослободен од сите ропства, овој пат ослободен и од најтешкото, божјото ропство...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но веќе бевме станати. А таа незнам зошто повторно се наврати на стрвоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Овој пат нема да боли“, рече. „Гледај ме право во очите.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можноста за коинциденција, како во телефонскиот именик овој пат не постоеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ќе се истргнам и од овој мрак, ќе го истресам правот што овој пат и на овој пат легна врз мојов шинел, ќе се истурам на широк мегдан, ќе исчекнам и не итаница, ами полецка ќе стигнам онаму кај што ме чекаат другарите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со своето дело и живот, Марсел Дишан направи вистинска револуција во модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овој пат ќе се претставиме во машкиот логор номер 23.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, ајде — пак назад. Но, овој пат, заедно со моите спасителки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Но, овој пат беше посебно претпазлива. Сѐ одеше бавно, но сигурно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти оди по овој пат, јас по оној. Ако дојдеш до него, биди мирен. Јас ќе дојдам близу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Нешто длабоко скриено во неговата душа му сигнализираше овој пат да не верува во солзите на Рада. Ниту на една нејзина капка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш Мајка, чекајќи го Татко, уште еднаш се најде со своите чеда пред затворената врата на судбината, откако ја минавме среќно границата испишана под водата на езерото и според сказните во кои ние децата верувавме дека била чувана од триглав змеј, кој се будел на секое минување на границата и ги повлекувал барките на дното, веруваше и сега, како и тогаш, кога ги искажа сите молитви од дното на душата, дека Бог и овој пат е на страна на мајките кои тој ги испратил за да си ги спасуваат своите чеда.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овој пат ќе бидам оптимист. Затоа што сѐ уште верувам дека таа љубов е многу силна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За време на судската постапка беа одржани вкупно две рочишта: по првото т.н. подготвително рочиште, на коешто немаше претставник на тужениот работодавач кој беше уредно поканет, Х.Џ. по којзнае кој пат оди во деловните простории на „Охис“ и уште еднаш бара да му ги исплатат платите, а тој за возврат да ја повлече тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А потоа како и на мене да ми се обрати? Или само ми се причини?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овој пат ќе напишам несериозна рецензија!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И овој пат инстинктивно мавтам пред очите. (Мавтањето на мојата рака не е движење на зачуденост туку обид да се растури чадот на Привидот).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Станував незадоволна и со веќе испробана тактика, опсесивно ја напипував сериозната замисленост, овој пат некако смирено и шаховски јасно.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но овој пат таа нема да има други цели, туку преку добиената културна автономија за Македонија да ја јакне македонската индивидуалност, преку создавање македонски културно-просветни установи на македонски јазик и создавање македонска самостојна црква на чело со македонски патријарх.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Сакам! Треба да ставам, - тврдеше Ема.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Знаеше дека овој пат вистински со двата прста ќе ѝ го извади гркланот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Пејковци се племе. - Деца, внуци ... Глутница - кажи самиот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Томо, може ли да те прашам нешто? - овој пат беше повеќе од директна, мислејќи дека барем на овој пилиштарец може да му се обрати во прво лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој пат немаше никакви проблеми.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Никогаш не го игнорирам сомнението - и овде го прекинав мојот одговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Овој пат, собата е на четвртиот, последен кат на хотелот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ај, уште овој пат, си велам, па ќе се сетам, колку пати сум рекол така. И раката си ја соберувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Браќа, можеле да пиштат од утроба, браќа, бидете на моја страна, другиов Онисифор ќе е ваша измама додека е жив, и само темно се гледале бедни, можеби и болни од неспиење, браќа, само за еден Онисифор има место на овој пат, судете, осудувајте, бидете со мене и не ќе се покаете, и молчеле очајни како да ќе ги остават засекогаш на тоа место своите неутешни души.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Може овој пат, ќе не замине болеста, си мислам, може дошла само да нѐ потплаши и ќе си замине.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тој момент, баш откако го изговорив зборот „гладен“, цревата повторно се побунија, но овој пат со полифоничен цвилеж.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А како умен и разбран човек - просветен работник! - секогаш настојуваше да ги усклади желбите со можностите. Така и овој пат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Имаше и повеќе од тоа! - овој пат во гласот и Рада ја препозна неговата искреност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој пат, откако седнав на столот спроти Грофот, додека гледав во неговите раце, реков: - Тоа биле погани нешта .
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)