Тоа сѐ ли е? Можеби, да кажеме, до овој веќе споменат залез.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Друже Србине зачудено гледа во Танаско, а овој веќе ја наведнува својата страна, од кај нозете на старецот и ако веќе не Почне да ја наведнува и Друже Србине може да се случи дедо Костадин да си застане на нозете.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)