Онаа истата која со Томо ја одредија како нивна.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Вечерта Томо беше задолжен за скарата, Рада за палачинките, а Јана за питата. Онаа истата по теркот на нејзината баба.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа би значело да наседнеме на онаа иста разлика зададена од неговите идеолози: разликата која ги исклучува сите посредувања, помеѓу автентичната и дегенерираната култура.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но, откако беше сместена во таа соба пред неколку месеци, не проговори ништо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во онаа истата во која некогаш мина години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Околу стотина луѓе седеа на тревата пред собранискта зграда, онаа истата за која што тој инсистираше редовно да се коси.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Ги обединуваше ли овде нешто друго луѓево освен верата, или инаетот овде беше вера, оној ист инает и онаа иста издржливост со кои и великомаченикот Димитрија станал светец?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Можеби е тоа жедта кон промената. Онаа иста жед со која жителите на Градот на постојаната есен го исчекуваат избивањето на лисјата, иако лисјето се раѓа жолто.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)