Проловите, обично незаинтересирани за војната, беа обземени од еден од оние нивни периодични напади на патриотизам.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тука беа сите оние нивни избележани стебла, а сега тој можеше на едно дебело дрво во корубата да го прочита и она, што го имаше врежано тука со својата секира еден од младите, што доаѓаа преку летото долу, во нивната пилана.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
— Ги немаат на нив оние нивни зунзулина: Сребрени ѓердани, појаси, иглина!... (Општо смеење, особено кај жетварките.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Со оние нивни нежни сини, жолти, бели, жолтеникаво бели и беличесто жолтеникави, црни, црни натопени со црвено, тие нивни семсекакви меки бои под кои крилото е пастелно исцртано со едноставни шарки.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)