Сите следни денови, кога летото беше веќе во својот зенит, притиснат од сè наоколу врело, се борев со потребата да го раскопам оној гроб, да го дознам и она што, можеби, е подобро да не се знае.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Ако треба, ќе го отворам оној гроб“, реков одлучно јас.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Значи, ти мислиш, не се знае гробот на Никола?“, реков. „Не, не се знае“, рече тој. „Оној гроб е празен“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во секој случај, рече Владе, оној гроб за кој ти мислеше дека би можел да биде на Никола, еве, не е, а каде е неговиот гроб, не се знае.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)