И ме гледаш, и се разбираме со поглед, и јас подавам рака, а ти клучот ми го даваш, оти знаеш дека првпат јас самиот сум решен на твоја страна да бидам, дело гнасно да учинам, за да те спасам од логотетот!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Самата сум сега во таква фаза, си отворам очи, што би рекле маказарчани.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сама сум си ја подгазила главата и сама ќе си ја вадам од под нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)