Среде тој бескраен спор помеѓу двата братски соседни народа македонското словенско население, заради кое тие се караат, малце по малце зрее во националното самосознание и сака да се ослободи од покровителството на соседните народи за да може само да си биде вршител на своите судбини.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа природа пак нежно, без напор и принуда од нас ја извлекува скриената дарба, дозволувајќи ни сами да си го размотаме јазолот, во кој поради незнаење сме се уплеткале...за потоа да ни прости, тој учител, на кого целта му била да не прочисти, па дури потоа сфаќаме: дека затоа тој воопшто и не се појавил во нас!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Клекната под иконата на заштитницата на раѓањето, Рада тивко колку самата да се чуе ја започна својата исповест: „Помогни ми пресвета Богородице да го одберам вистинскиот пат.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чекаше самата да го одреди мигот кога расцветана ќе дозволи да ја скине.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Суштинската релативност на секое знаење, секоја мисла или свест не може, а и самата да не се покаже во јазикот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
- Љубене, можи е гревота да ти речам, ама до кога мислиш вака сами да бидете.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Но Милке, учителката рекла секој сам да си го нацрта мачето.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
„А за да може некој да не верува во Бога, и да каже дека нема Бог, зарем не треба и самиот да гледа сѐ и да биде и самиот снеможен, односно и самиот да биде Бог?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Студено, како самиот да не беше прашан, праша: „Зошто сакате сѐ да знаете?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Цигарата догоре во моите прсти, и јас, како самиот да догорувам, немав бол за тоа догорување.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Боже, кога би се замислил тој и кога би сторил ниет да сфати колкаво зло сам да си причини може!!...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Седни. За идниот час ова да го научиш и сам да се јавиш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сметаме дека тоа ќе биде доволно за заинтересираниот читател да може самиот да ја провери промената која е коментирана.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Се случуваше, во војната, кога бевме сами, а мајка ми помлада, таа и самата да се породи, без ничија помош.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Остави ги работите сами да си бараат корито, сами да си се редат, навистина така си реков и кренав раце, иако, ова нешто за прв пат го признавам, на жената не ѝ е лесно кога нејзиниот маж ќе се заплетка на такво место и со такви луѓе.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Одредбите за јавноста на главната расправа согласно се применуваат и на подготвителното рочиште (чл. 296, ЗПП). Во постапка во спорови од мала вредност не се применуваат одредбите за подготвително рочиште (чл. 436, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
5. Странката е должна самата да ја поднесе исправата на која се повикува за доказ на своите наводи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Таа мораше самата да го нахрани.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Веќе месец дена така лежиме, наживуваме. Некои веќе можеме да одиме понадвор, сами да си вршиме измет.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Па тој никогаш не ме остави сам да пресвирам, да се донакажам, велеше Јоше Свирачот, таман ќе ми се стопли срцето тој снег ќе ти фрли во него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)