Автентичното постои. Тоа треба да се воочи. Макар и низ темни стакла.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Секое преголемо инсистирање, шлепање на одредена автентичност во смисла на посебност, дури и национална, со цел непознатото да се сведе во познати рамки, или сведување на традицијата во знак на племенско распознавање и фаворизирање на тој племенски дух, неминовно води кон исфорсирана национал - глупаво херметизирана култура.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тоа е парадигма на современиот капитализам, која допрва ги чека своите одговори и која нужно не е цел на овој проект, иако низ него таа, на една релативно чиста општествено- економска заднина, може полесно да се воочи.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)