Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Како што се делеше храната од меѓународната помош, со специјални купони, точкици, така се делеше и порцијата страв што ја добиваа луѓето со порцијата млеко.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Како што се делеше бедата во разни порции, главно исти за мнозинското население, така се делеше и стравот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Но кога се населивме во куќата крај брзата река и кога започна, во овие повоени времиња, да нè измачува гладот, татко ми, без своја рода и блиски луѓе, со кои лесно се дели и последното парче леб, западнат во вечното читање на своите книги, сѐ повеќе личеше на некаков балкански Дон Кихот, кој не умее да најде никаков излез за семејството, на чии врати сѐ посилно тропаше гладот...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Што плачеш? - ја прекори Никола. - Така... ми е жал, се делам од детето, - се оправдуваше таа.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Работите на водоводот пак, напредуваа. Присуствував заедно со инженерите кога се ставаше разделната цевка во резервоарот за двата крака што се делеа за двата дела на Маказар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Платениците Турци од Ресна му беа наместиле заседа на Раскрст, онде каде што се делат двата пата, едниот за нагоре в село, а другиот надолу.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тоа е центарот, од кој се делат улиците.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во Уј не се чувствува градска бучава, а автомобили се среќаваат само долу на крстопатот, на оној мост што минува преку Меза, и од каде што се делат патишта за север, југ и натаму.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Низ „Александер плац“ минува најшироката и најдолга „Карл Марксова“ алеја, што се протега во недоглед, со огромни згради и од која се делат многу булевари и пространи улици.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И уште нешто, од дното на оваа улица се дели уличката на „Прашкото Гето“ во Јахимова. Тоа е улицата на еврејските синагоги.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

ДА НЕ СЕ ВИДИ Халкидик, првиот крак од овој полуостров, што од копното се дели уште од Солун, е рамносилно на тоа, да испуштите да го видите најубавото и најромантичното во овој дел од Грција.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Овде е трговијата, најголемите стоковни куќи, модерни магацини, оттука се делат патишатата за целиот град, па оттука се фаќаат и дијагоналите за патиштата низ сета земја...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Стоев зачуден, загледував, не ми беше јасно зошто се смеат, затоа што книгата „Двојната Лота“ не сум ја читал.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

На наставничката некако ѝ успеа да го скроти одделението и рече: „Не е правилно книгите да се делат на женски и машки!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Само го прифатив шепотењето на Елена.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

И кој да ги убеди дека луѓето што се делат едни против други на крајот остануваат и без гаќи и без татковина?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Куферите им се везден надуени, а душите пак им се делат на четвртинки: три четвртинки за во родниот крај, една четвртинка за тука.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Шрафцигерот и кврц – половина слобода. Половинките патем се делат на осминки.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кој да им одговори на туристите во Галилеја?

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Кога ќе заврши карневалот, доселениците од Македонија со убави автомобили и по убави патишта се враќаат во стварноста.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Бахтијар остана замајан од неуспехот. Ги испцу своите бимбашии, јузбашии, милазими и други нему потчинети офицери, та место да тргне утредента да ги гони востаниците, тој се зафати со пренесување на ранетите и закопувањето на истепаните двесте души аскер.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Опљачканото меѓу нив се делеше по пат на најтанката справедливост.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мораме да се делиме. Олкава олелија не ќе можат селата да кријат и хранат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Среќно, Кротка! - викна по неа Бојан. - Отиде - со тага во гласот, како да се дели од најмилото, изусти дедо Димо.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Имаше бела облека и мирисаше на јоргован И чув реброто во нејзината утроба како крцка зашто се делеше на две.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Со ноќи копнеев да ја помирисам, да ја допрам, да ѝ ја расчешлам косата; со ноќи замислував дека Луција ми е жена и дека не се делам од неа, дека правам сѐ да ја заштитам од сите; и целиот свет го замислував непријателски настроен кон нас двајцата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Од малото рондо се дели широко отворена улица и продолжува долж морскиот брег. Тоа е градското шеталиште.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

По степенот на развивањето на науката и литературата кај еден народ се мери неговата култура и по нив се делат народите: на културни и некултурни; културните народи владеат, а некултурните робуваат.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Меѓу нив немаше „Старосрбијанци”, а сите беа само од Македонија и по нивното образование, до доаѓањето нивно во Србија, во бугарски или во српски училишта, се делеа на: „бугараши” и „гркомани”. Меѓу нив „србомани” немаше.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во еден бесплатен културен водич, проследувачот на кино програмата за филмот „Серафим Фолс“ на режисерот Дејвид Фон Анкен, запишал: „Независно од тоа што сите стрелаат на месо, во класичните вестерн филмови ликовите постојано се делат на добри и лоши.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Никогаш и во ничии очи Онисифор Проказник не видел толку страв: чудовиштето не се делело од видовитиот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но Онисифор Проказник подоцна се сетил со каква надеж во премрзнатите прсти старчето му ја стискало раката во исчекување дека набожен и благословен од мајката Минадора ќе го спаси, ќе му помогне да стане и да зачекори по линијата на својот продолжен живот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И птиците не се делат од своето јато Кога газиш, погледни , ќе се осакатиш од тло со трње животот е полн со веројатности Остануваш, ко изгубено кутре сред густа шума Лавови бездушни ќе те распарчат и нема да пуштеш ни солза...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Ни кога патувам за Истанбул не ги редам еврата и доларите, ама ги носам блиску до срцето во ранец префрлен како поштарска торбичка преку рамо и никогаш, ама никогаш не се делам од него.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Вистина е дека веќе одамна г.Милоевиќ составува некакви српски братства кои според неговите зборови должни се да го сеат србизмот не само во Македонија и Тракија туку и по бреговите на Средоземно Море, т.е. во Шпанија и во Африка. (г.Милоевиќ мисли дека Шпанците и Алжирците се Срби); вистина е дека неколку Милоевиќеви следбеници шират ретроградни идеи во Македонија и во Босна и Херцеговина; виситна е дека книгите на г.Милоевиќ и на архимандритот Пелагиќ бесплатно се делат, најпосле вистина е и тоа дека во белградското богословско училиште има и такви професори кои зборуваат дека бугарскиот народ е припрост и добродушен, но прашање е што произлегува од сето тоа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога Турците сопственици на чифлизи почнаа да си заминуваат од сета Пелагонија и од Потковицата и да се населуваат во градовите, тоа стана по бојот помеѓу орлите и штрковите кој во 1901-та започна на Алилово и се пренесе во Беговски Ловаѓе, односно тоа произлезе од страв од она опачно претсказание што го срочија христијаните по победата на штрковите над орлите, дека му е блиска пропаста на царството, жителите на Потковицата од своите бегови купуваа земја во близина на чифлизите или во дворните места на чифлизите и на новооткупената земја подигаа живеалишни куќи и се делеа на клонови.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Се лутам, ете, рече. Децата и старците не се делат на христијани и Турци, Мусли бег, тие се само деца и старци.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Странските чети, српските и грчките, ако научеа дека некој сој е организиран, односно дека стапил во редовите на Внатрешната македонска револуционерна организација, сите негови возрасни припадници, и мажите и жените, ги исколуваа, ноќе, надопица, на спиење, па сојовите, за да се одбранат од целосно уништување, се делеа на клонови.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А произведенијата на тие двајца идиоти растурени се низ сите бугарски краишта зашто се делат бесплатно...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Зашто да се делеа така, на Турци и христијани, сега и тие како нас ќе стоеја едни спроти други со пушки а немаше сите заедно да го пашкаат старецот Јанчески.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Фрлајте бумби, патрони, до еден да изгиниме, в раце не им се даваме! Сестрице, Мукос планино, од тебе ќе се делиме!

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Поодиле внатре као кај нас и дошле до едно место од кај што започнуале да се делат штркојте по вилаетите.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

И така здрвен, како да се замрзнува му се обрати на ранетиот: - Ќе треба да се делиме, синко.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Не му се дели од нас, му навираат солзи, ама ги голта. Не ги пушта на земја, не остава да му се видат... 222

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ние - ваму, Бугарите онаму. Се дели каколот од граорот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Погледот ѝ се замрежува, душата ѝ се дели од снагата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се делат во групи и одат на линија, на касапница.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

лебот во водата и ќе го вртиме со устата за да можеш да го поттурниш со јазикот и одиме така - клан, клун, клан, клун, и душата си ја стегаме во носот, тука ти се дели од телото, тука ти се враќа назад, оти лепчето ти тежи ко плитар во мевот, а водата шмркни ја и измочај ја, во едно ќоше, наалкавме една цепнатинка во ќошето и - тука за да не смрди многу во вагонот, ама пак остануваше по нешто за да смрди, да те штипе за ноздринки и за очи и така преткаме ко глувци во сламата, се чешаме од болвите, ебати печалбата наша, ми жеже, вели Стеван Докуз, овдека вака, под гушата, и бара вода, ја тркала кофата, клоца низ вагонот, па ќе го удри некого, а ние ќе го фатиме Стевана в гуша, ќе се давиме, ќе го седнуваме,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И така, откако го направивме куќарчето, се деливме. Ја пресековме краставицата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ако може да му закуша на месечина, под воденичен цивун, на вренгија. Кај што се дели водата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На крајот на краиштата можам да речам- се делам од соништата.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Првиот чекор се вика сегментација и во него целата површина се дели на сегменти кои се кандидати за различни смислени целини на сликата.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Тој ја стискаше цврсто за рака како што давеник стиска спасител и никако не се делеше од неа, а ако таа го оставеше за малку, тој веднаш ја бараше, ѝ викаше да ѝ го чуе гласот.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Гајдата ја засака уште како дете и не се делеше од неа; кога порасна свиреше на свадби, на веселби, на гости, на свршувачки; свиреше со љубов, со возбуда, заносно, поттупнувајќи со нозете под ритамот на свирката; ги надуваше образите, ги напнуваше вратните жили, мрдаше со прстите по дупчињата и испушташе весела или тажна мелодија спрема песната и расположението; со своето чудесно свирење некому му ги лечеше болките, а некому му ги доразрануваше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Јавна добротворна кујна во која на сиромаси, патници, ученици на медреса им се делеле бесплатно чорба и пилав.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

28. ИНАЕТ, ИНАТ.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Проклет да бидам, сето тоа толку убаво, чудесно се покажуваше во таа пустелија, како чисто зрно се делеше од општиот живот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Меѓу врсниците се делел со големата мудрост, необична за неговите млади години, скромност, човечност, со еден збор - бил вистинска слика на својот поробен, несреќен народ.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Оти околу чаирот има мезра на Мехмед-паша, и како што е редно, за секое место што се дели треба да се издаде хуџет и да се поднесе извештај”.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

17. ОВЦАТА ШТО СЕ ДЕЛИ ОД БУЛУКОТ ЌЕ ЈА ИЗЕДАТ ВОЛЦИ - и струната откината од цигулката не може да ѕуни, и колата не може да се тркала само на едно колце, само мажот сака да може против жената да се буни...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

А си чула ли - ми велат дека кај нас гостува ДИЏЕЈ познат Појди флаери се делат па веќе целиот град дозна Ги прашав: Што мислите колку човек знаење треба да има за пирамида да направи една?

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

12. Мртвата песна лежи врз мртвото лисје од лани ранетата нејзина земја и мртвиот аргатин сами Најблиски еден до друг Сал таа немо ја слуша немата исповед на немирната негова душа Лежат неподвижни и неми Молчат и тој и таа во прегратка гушнати вечна под ѕвездите што чмаат Црна е оваа ноќ и црн е веќе светот што ги сврза во едно паѓањето и летот Во корењето истечува земни надојдената негова песна поетот дури се дели од крвта своја пресна Самотнику ноќва е твоја и земјата е најмногу твоја и муграта што огрева веќе од несоницата своја

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Нашїй-отъ ѧзикъ, како що є познато, се дѣлитъ на две главни наречїѧ, отъ кои-то єдно-то се говоритъ во Болгарїѧ и Тракїѧ , а пакъ дрȣго-то во Македонїѧ.

„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“ од Партениј Зографски (1858)

Чинам се делиме: Твојот пат нагоре мојот пат кон тебе води.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Се делиме. Бело цвеќе Нова грутка планина се престори.

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Снаи се лутат, синови се караат, сакаат да се делат.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

На Вилка ѝ навеза ли ново кошулче? — ја праша Доста Бојана со која никаде не се делеше, та дури и на Велја сабота навалија двете еден котел, да приперат нешто ситно од децата и да набелат некоја нова нивна кошула, оти утре треба да се излезе на сретсело, а дал господ, тие двете се „брези магарици" и сите витолишки во нив ќе гледаат, а особено нивните деца: како се облечени и наружани.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Требе да и натерам браќата да се делат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Или се делиш од брата ти, или барај си чаре на децата. Јас су си учена сама. Ќе си преврла еден ден преку ридот, шо, знајш — прави си!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А пак Рожденката, бидејќи се раскара и се дели со јатрва си Митра, се нафрли на стрико Маловите невести, а особено на помладата Тода и само кај неа имаше доверба, и само таму ја пушташе сама Нешка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На краот на земјата да знам со него ќе ода, туѓа аргатка по полињата ќе стана и од него не се дела. Само да си дојде ошче еднаш!“ ***

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За доказ му покажа една топка коса искубана од Доста и напна да го кандисува да се дели од браќа си.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Нирвана уз пиво у кофа Мушката забава и занимација се дели на активна и пасивна.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Се делат некои кредити без камата, стипендии и грантови.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Некои од тие што остануваат да му слугуваат на манастирот, радосни се што ја гледаат оваа убавина надополнета со луѓето, со панаѓурот, а некои се стискаат за своите родители, не се делат од нив, плачат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Добитокот што се подарува се дели: покрупниот се пика во шталата, а овците и јагнињата во трлото.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Откако ќе се зготвеше месото во казани, им се носеше на војниците на положаите над селото и им се делеше во порции.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Не е доволно? Добро. Од тој белег прстите тешко се делеа.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Христијанските манастири често служеле за заслонување и престој на дервишите, а во имаретите, добротворните кујни градени покрај џамиите, во кои се делела бесплатно храна и преноќиште, рамноправно престојувале и христијани.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

- И јас им припаѓам на таквите – вели Кадри.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Лесно е да се делат совети”, му велам „но тешко е да се постапува според нив”.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

5. Ѕвони сѐ на сонцето И во коренот темнота од нетемнота И доба од доба се делат.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Слутиш: не се издава по сенката оној кој не се дели од неа.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

потем се наслутува сѐ почесто во глувиот ноќен јасник како слана (во споредба со неа, снегот е мек и топол, Господине) во забраната да се верува во чувствувањето срам да се признае мечтаењето по неа и скришното вљубување во зазорот и распрашувањето за смислата на животот (најдолгите чудења се загушени од банални спреги) во сѐ поприсните признаци од сонот - таму кајшто живееме однапред, повторно и можеби безгранично, таму кајшто времето не се мери со просторни величини и кајшто, конечно, не се дели иако, да признаеме навиката да живееме раздвоено нѐ збунува сега едно-по-друго се подготвуваме да заспиеме да ја избереме спалната, креветот да постелеме нови чаршафи само за една, за наша употреба купуваме ноќници за истата прилика се тревожиме од наглите отворања на вратата низ којашто проблеснува вселената сѐ до неиздржливата глад по Неа.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

За да се велиме човечки мораме да се делиме Песна ме души, Матеа и Вавилон се руши, а ти, а јас... ***

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Секој филм ѝ припаѓа на одредена етапа на Хичкоковото творештво; ако ги исклучиме подоцнежните дела, без кои, така да се рече, „Хичкок не би бил Хичкок“, неговото творештво јасно се дели на три етапи: англиска етапа (триесетти години), првата американска (“Selznick”-овата) етапа (четириесетти години) и втората американска етапа (од 1950, од „Странец во возот“ па натаму).

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тогаш Пеце ја фати Трајанка за рака: - Ама ќе се делиме ли?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Кој не е со нас нека се дели, - рече Трајанка и не застана.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Во САД постојат преку 8 000 радио станици. Во однос на начинот на којшто егзистираат се делат на две групи: комерцијални и некомерцијални станици.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Работата на секциите обично ја водат личности што имаат голем углед меѓу колегите.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во емисиите покриени од спонзори може да се спомене името на спонзорот но не смеат да се спомнуваат неговите производи.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Надве црвен клас се дели. Буква надве книга кине. Пеат седум Црнци бели.

„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)

Најумните деца (Петар и некоја Цвета) слаткарите ги обеспокојуваат: - Бесплатно да се делат торти и корнети, настојуваат.

„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)

Во Њујорк вртежот на градот е толку силен, центрифугалната сила локва, што е натчовечки и да се помисли да се живее во пар, да се дели животот со некој.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Кога луѓето се делеле пред селидби го измислувале, го повикувале нивниот бог на помош.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

За другарството е потребна искреност, готовност да се помага, готовност да се дели што се има, готовност да се проштева.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

На заминувањето од Струмица, кога излезе од градот, на раскрсницата каде што патот се дели за Штип и Валандово му кренаа рака да застане некои три женски.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Таа никаде не се дели од Сталина.