Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Бојс (Во еден глас): НЕ!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Курто: Тој е кикирики курва! Сите се држат за стомак од смеење.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Имено работата беше главниот ’рбет на нејзиниот живот, ’рбет врз кој се држеше сето друго меко ткиво.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Траверза- препречница, која како попречен бедем се спротиставуваше на секој отпор, при тоа препречена во ходникот на животот му се спротиставуваше, истовремено потпирајќи го како негов главен р`бет, столб на кој животот се држеше.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Се држеше доста добро и сѐ нешто чепкаше работејќи по нешто со својте збрчкани раце.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Козите на Чанга се држеа настрана, уплашени уште во утрини да не ја сетат врз себе незадржливата снага на Сталин. Тие добро знаеја како стега Сталин.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Таа стоеше и се држеше за навлаката од седиштето в лево а јас зад неа, со раката за држачот зад мене.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Непрестајно под покривачот се држам за гениталиите. Како некоја крпа да држам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Нечујно пријдов и таму, на прозорецот, ја гледам како со рацете на крст се држи и си ги стиска дојките, а со нозете го го прејавнала радијаторот и се трие на него загледана во мачките крај ѕидот отспротива.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Магарето трчаше, фрлаше со нозете чифте, ама Гоце јуначки се држеше за гривата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Магарето пак трчаше, фрлаше чифте, клоцаше и сакаше како првиот јавач да го фрли, но нашиот „Марко Крале“ цврсто се држеше.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

А, сега, што? Сега можам само да се држам за пенисот во растегнатите стари пантолони и, место на повеста, да мислам прескакулица на сѐ и на сешто, но на ништо стамно, да мислам на Тери-Трајан, мојот пријател од детството, кој овие сега износени, но и тогаш подносени пантолони, ми ги даде во Гери, Индијана, при една моја посета таму, мислејќи дека ние на Балканот сè уште немаме асално да се облечеме.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Можеби таа резерва беше поизразена кога бев јас во прашање, иако, и спрема мене, сега, откога почнаа нападите и интригите од страна на селаните, се држеше послободно и, на некој начин, подрско.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Народот, од своја страна, би рекол: Се држи како слеп за стап!

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Чудно, како со магнет да се држеше за мене.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Слушнав дека во Руан, кој се наоѓа на стотина километри од Париз, француските училишни власти се согласиле на македонските деца, во едно училиште, два часа неделно да им се држат часови по националните предмети.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Беше вечер кога се најдов во „Сите“, и пред „Нотр-Дам“, која ме фрапираше со својот огромен портал и величествените столбови, и на кои се држеше огромниот покрив на црквата, на кој беше потпрена големата камбанарија која, кога ја видов, не сакајќи ми ги одведе мислите на некогашниот нејзин ѕвонар Квазимодо и на неговата Жералдина, од романот на Виктор Иго.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Младичот храбро се држеше.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Храбро се држев. 93.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

И така, ги гледаме, сестра ми и јас нашите гулапчиња, прво се држат стегнато, муабетот едвај оди.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Свири музиката радосни звуци, се извива гарнетата над сите нив.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Не чини, си велам, да е човек и пречестит и прескромен”, и со таа мисла станувам да ја спасам ситуацијата која од пресраменост влегла во ќорсокак, кога гледам - имам што да видам: тие се држат за раце, гувеат и немаат сила да си погледнат ни в очи, а камо ли да се поканат да танцуваат.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ај сега сестро, да си ми жива и здрава и да славиме многу пуримски славја”, ја кревам чашата со лимонада.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Неговите скрипти ги згазна коњот со копитото, како свесно да знаеше дека токму така треба да се држи спрема него, да му се потсмее презриво за сета мака што повеќе од едно десетилетие го превива над смислата на овие извалкани и побледени табаци.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мими оди напред, со ситни шушкави чекори, успева да погледа лево-десно, учесница на ваков трогателен миг, но нејзиното чпрто носе се држи предателски, тоа не признава никаква виспреност.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Самиот висок, добро развиен, тој имаше зошто да се држи гордо: беше стегнат во нова скаутска униформа, земена на послуга некаде од градот, на колкот му тупкаше скаутски нож, а в рака носеше троаглесто знаменце со извезен елен - амблем на нашиот вод.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Турнирите се држат обично по летувалиштата или бањи, по убави места што изненадуваат со својата свежест и пријатност, како и со едно концентрисано животно обилие, на кое и младиот шаховски избраник почнува некако внатрешно да полага право, иако допирот до него му го обезбедуваат туѓи средства.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мајката и ќерката се држат за рака и одат право накај спротивниот ѕид, како нешто да ги тера да си го довршат до крајната точка своето движење однадвор.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

2. Ако ова дрво овде е багрем, тогаш куќичката за птици е закачена за моето десно рамо, поилото за пчели се држи за сламка а ти си со Девојчето од другата средина, не ти се допаѓа преводот и ги фрлаш презреаните сливи кон косовата прегласнот.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Кога „средиштето” повеќе не се држи, ниту доживувањето на сопственото јас, ниту доживувањето на сопственото тело не можат да го задржат својот идентитет, Muller интегритет и виталност, и индивидуата се стрмоглавува во состојба која на крајот резултира во состојба што, според наше мислење, може да се опише како состојба на „хаотичен не- ентитет”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Гронинг: Многумина од цртачите што ми се допаѓаат имаат едноставен стил, како Чарлс Шулц, Џејмс Турбер, Д-р Сеус. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Грот: Дали твоите цртачки способности се вистински ограничени или се работи за веќе изграден стил до кој се држиш? !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Навраќајте во него за да се присетите и за мене, зошто јас постојано се соживував со вас и стрпливо поднесував сѐ што се случуваше; страдав кога со вас нешто тешко ќе се случеше, а кришум се радував и се лутев поради вашите немирлаци; сетете се и за вас, мили деца, за вашите први денови, кога како преплашени зајчиња се припивавте кон клупите и плачливо се држевте за рацете на вашите мајки.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Го стиснаа под мишки Секула, кој снеможено се држеше на нозете, и со брзи чекори се упатија кон шумата.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

А сега тишина и гледајте: вака се држи воланот. На празно не смее да се врти.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ми се виде дека и тие се чувствуваат како и јас, ама никој ништо нејќеше да рече. Машки се држевме.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

По неколку пувкања ми дојде горчина во устата и како нешто да ме удри в глава.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ајде, смири се! Да не ги бришеш нозете од тапацирот!“ рече Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Стариот мој да нѐ види вака, кожинката би ми ја одрал.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се загледав во Влатко, Дејко и Ташко. Седеа крснозе, полека го тресеа пепелот од цигарите.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Додека овчарот расправаше за Толевите подвизи, додека војводите се советуваа како ќе се држат со Толета, додека го утврдија планот за амнестијата, Толе со дружината се зададе на чистината од преслопта.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толе вети дека ќе се држи како вистински проповедник.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И мудурот и јузбашијата му ја стегнаа цврсто раката на Трајка и пак Сефедин го испрати и го втера во авурот кај затворените селани, клоцнувајќи го на вратата, за да им даде да разберат дека гневот уште не му е ублажен и дека ќе треба да го ублажуваат со петстотини лири.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Уште при влегувањето, го слушна чеканото прашање од стражарот. — Ќим сн сен!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Каде ли се Иван, Циле и Горѓи што ги нема да се јават? — се прашаа во себе Тодор, Петре и сите живи четници, не можејќи да ги слушнат грмежите од пушките и бомбите од Ливада, каде и нив Бахтијар ги нападна, но благодарение на честата гора овие лесно се префрлија на Ленишко, кое не беше опседнато, та над самото селце го заметнаа трагот и удрија кон југ, заблудувајќи го аскерот со сражението на Лигураса.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тоа се држеше, ако не подобро, барем како сите други седум Толеви другари.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Аскерот се насобра по педесет души на еден четник и нарипа живи да ги фаќа, но овие се држеа зад стените и Турците секое нарипување го плаќаа со по еден два убиени другари и пак залегнуваа и тие зад своите метеризи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толе го бодна, просто го разигра белиот коњ и дотрча прв.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Белким не — ја утеши Бајракот и седна на миндерлакот во „убавата" Јорданова одаја, па и се обрна на старата: — Викни го нека излезе побратимот, го бара еден од неговите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бидејќи беа нарачани од вечер по еден од куќа, а се погоди недела, црквата се наполни со народ.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Co овие утешенија го испрати Сефедин мудурот со една патрола во конакот, а сам ги обиколи сите стражарски места, па и Расим чауша и им стави до знаење дека ноќеска ќе има нешто — добро да се држат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Шо да дојде, откаде да дојде, да се држиме рака за рака, шо се вели. Ние за вас, ама и вие за нас...

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ти водам уште еден, бабо Цвето, — промрмори Бајракот и веќе ја отвараше вратата на малото куќарче од Јордан Алимаска, кое одвај се држеше плитар на плитар.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Со еден збор, јузбашијата почувствува едно гостопримство, та неговата свест не му дозволи да ја пренесе Бахтијаровата наредба за терор на војниците, ами напротив, им заповеда да се држат човечки додека и рајата така се држи.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Националните елементи, според неговите опсервации, не биле вклучени во борба „се држат по страна и чекаат“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

По сугестија на партизаните одлучил да се држи „до планините северно и југозападно од Пешкопеја“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Власта олицетворена во чиновништвото се држеше напернато, самоуверено, сосема издвоена, изолирана од другите.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Што и да направеше, како и да се држеше, не чинеше.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Сенка од некогашната здрава и убава Бојана, сегашната Бојана, жена со проретчени бели коси, поцрнето лице, поднаведната и опадната, одвај се држеше на нозе, повеќе од силен страв отколку од некакво радосно возбудување.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Работа. Таа треба со нокти да се држи. Без неа нема живот, нема поминок за мајсторите.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Одвај се држеше на нозе. Но не од лошо. Од што му беше убаво, преубаво.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И покрај годините, добро се држи.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

По навик што сѐ повеќе губеше смисла или по инерција што сѐ повеќе губеше сила, уште ја ставаше искапаната врска околу вратот како износен и широк огламник, при сѐ што од вратот му беа останале само брчки од кожата и безгласниот грклан; а косата на главата му опадна пред да побели - па во очите на ненаситните колеги сѐ повеќе прилегаше на белоглав орел со одрана шија, кој уште со ноктите се држи на карпата чекајќи да се срони заедно со неа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Поп и џез музичарите несомнено на повеќе начини се поврзани со употребата на марихуаната верувајќи во значајните можности на оваа супстанца во подобрување на креативноста, изведувачките способности и способноста за импровизација, што е многу важно кога е во прашање џез музиката, којашто како музичка форма не е толку изведувачки ограничена во споредба со класичната музика, во која изведувачот мора стриктно да се држи до нотниот текст. 144 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Токму тогаш да намине таму и да ја најде својата невеста како руча со друг маж, кога таа требаше да биде дома во својата кујна, тоа беше доволно тој да се разбесни, а уште повеќе да влезе таму и да ја види како се држи за рака со друг маж.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Двапати се прошетав по корзото (беше преполно; млади парови се држеа за рака и се бакнуваа); сето тоа ме вжешти, ме доведе до една ситуација на бескрајна тага и копнеж; но јас веќе на Луција не гледав како на онаа Луција што ја знаев и каква што ја замислував, туку гледав како на курвата Луција, што подразбираше и извесна доза на желба за изживување врз неа; сакав да ја повредам, веќе не душевно, туку и телесно; сакав да ја доведам до солзи, да ѝ направам модринки, да ја понижам.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И ѝ раскажа на Луција за случката со мотоциклот, онаа со возењето на едно тркало, но ѝ раскажа и за онаа ноќ кога јас ги забавував девојките качувајќи се на скала што не е потпрена на ништо; таа не веруваше, се смееше, се држеше за челото и велеше: „О, не, па тоа не е возможно! Не, не тоа никако не може да биде!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Во рамката се држат уште неколку парченца испукано стакло. Долу на подот - куп срча.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

МИТРЕ: (кој досега се држи му излегуваат солзи на очите). Ај, ти, синко, остави на мене и на мајка ти.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Националниот идентитет се потпира на претпоставката за меѓународно признати вредности, но во денешниот свет на брзи промени и испревртени поими, тешко е да се држи чекор со времето и истовремено да се остане на веќе постоечките вредности.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Другата литографија ми се допадна и ме привлече; дете и момиче се држат за рака и минуваат преку дрвено мовче искривено над бел и брз поток.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Се кршеше, но ние се држевме за него, бевме боцки на овчо руно.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако хомофобијата понекогаш дејствува не толку да ги угнетува хомосексуалците колку што да го варди однесувањето на хетеросексуалците и да ги тера еден со друг строго да се држат во согласност со наложеното од соодветните полови и родови улоги, од страв да не заличат настрани, можеби една од општествените функции на трансфобијата е да го варди однесувањето на лезбејките и на геј- мажите и преку терор да ги натера да му се потчинат на родовиот стил што се смета за соодветен за нивните полови. ‌А, се разбира, има и многу други лоши причини, покрај трансфобијата, геј- мажите денес без многу мислење да го отфрлат аргументот на Фелоус: сексизмот, мизогинијата, женственофобијата и/или некоја готовност ним да им се угодува; мачоизмот, снобизмот, срамот, одрекувањето, рефлексниот антиесенцијализам и најразличните други облици на постоунволскиот геј- ослободителен догматизам.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тогаш живеев во Заливското Подрачје на Сан Франциско, но намерно се држев понастрана.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Секој геј- маж што ги напушта редовите на повластениот род и на посакуваниот родов стил, кој се спушта на недостоинствениот, абјектен статус на женче, теткица, пешко, кучка, женско петле, распалена кралица, врз себе ги навлекува лесниот потсмев и евтиниот презир и од стрејт- светот и од геј- светот – па уште и, колку што знае (и стравува), презирот од сопствениот љубовник.341

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако само ја доведете оваа доктрина во прашање, небаре опасно сте збајале и сте го повикале страшниот злодух на инверзијата, отворајќи ја така вратата низ која може да се врати викторијанската психијатрија, со сите нејзини древни предрасуди за вродената абнормалност и псхопатологија на родовата девијантност на геј-мажите. ‌Но, сѐ додека се чипчиме за претставата дека гејството може да се сведе на избор на истополов сексуален објект, дека нема никаква врска со тоа како живееме и со она што ни се допаѓа, дека нашата хомосексуалност целосно се обликува пред некако да се изложиме на геј-културата и независно од неа – и сѐ додека се држиме за тоа верување како за некаква догма – сѐ дотогаш издржливоста на геј-културата ќе си остане вечен срам, како и нерешлива аналитичка загатка.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Фази се извадил за влакно, а тешко дека вицот нема да го сфатат и геј- и стрејт- публиката.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се држевме за малите прсти додека се опивавме од виното од кристалните чаши, последниот за заеднички подарок на нејзините разведени родители, додека ги разурнуваме, анализиравме и повторно, со итра победничка насмевка, ги градевме нашите вродени и здобиени емотивни комплекси додека гледавме како ѕвездата на новиот филм ја шмукува мекоста на остригата, додека ги одморавме телата, а во очите, низ единствениот прозорец на студиото, неосетно ни заспиваше жолтата градска есен.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Некои деца се држат за скутот на мајките, други изгледаат некако достоинствено, подготвени да се фатат во костец со она што уште не го разбираат, но кое лебди врз школскиот двор како фантом.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Се држат под рака. Мажот исправен и тапчи со сигурен чекор.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Никоја работа не се држеше за нашите раце.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Им пркосеше и на наставниците - не сакаше да одговара кога ќе ја прашаа, се држеше недисциплинирано.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во малечката библиотека еден човек постојано се држеше за глава, извикувајќи: „Зборовите одлетуваат од страниците! Зборовите одлетуваат од страниците!,“ и повторуваше сѐ додека останатите читатели не се побунеа, па чуварите ќе го однесеа во неговата соба.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа болка се спуштила и на усните на детето, и на гестот на неговите раце – едната ја ставило високо на градите, над срцето, а со прстињата од другата се држи за палецот на мајка си, и како да покажува со показалецот надолу.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мајката не може да го види тажниот неспокој на своето дете; таа гледа кон некое друго место, некаде далеку.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И двете пропаганди се држат само со бугарски и српски пари.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Може да биде сосем спротивното на тоа што го реков јас погоре за комитетите, т. е. тие се готови да ѝ дадат на Европа секакви гаранции Македонија да не се соедини со Бугарија, но тие никојпат не ќе се согласат да се упразни во Македонија бугарскиот јазик и бугарското име во полза на централното македонско наречје и името „Македонец”, со други зборови, тоа што го реков јас дека имало само еден чекор од таа положба што Македонците и македонските комитети по македонското прашање се држат кон Бугарија, па до полното отцепување на Македонија и Македонците од бугарските национални интереси, не е право, зашто не еден чекор, ами цела пропаст го одделува едното од другото, и комитетите ќе покажат најсилно спротивставување на новото течење; 2) ако се допушти оти комитетите никојпат нема да се согласат со упразнувањето на бугарското име и јазик од Македонија, а заедно со нив против новото течење ќе биде и целата македонска интелигенција со бугарско образование, тогаш од каде ќе црпи сила за себе новото течење?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И едната и другата боја не се држеше јако за колцата и малку по малку боите фатија да се рушат и под нив фати да сјае нивната природна боја „словенска” со одблесок „македонски” од географската област во која се распределени.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Овде се држеше настрана од нивните цркви, од нивните културно-уметнички друштва, од проширените семејства кои на игранки какви што во Југославија веќе одамна немаше дури ни по селата, застанати со пиво под сликите на Гоце Делчев, бараа мажи за своите грди дебели ќерки со по две имиња и паѓаа во делириум на секоја песна што ги потсетуваше на стариот крај.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Ете, успивањето може да биде со фатален крај. Затоа најдобро е очите да се држат отворени.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Таму никој не признава дека се држи за рамениците со оние околу него, ниту пак дека учат некакви движења.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Се држат за рамењата партиските војници и ги учат движењата: неколку пати во место, потоа левата нога десно, десната лево и сѐ така, и сѐ така...

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Домаќинот се држеше за свои сфаќања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Никој не се држи под папок од болка заради бесот на Проказник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ме повикува врсникот Неделко Шијак, пак шепотел со стиснати шепи на градите божем држи рабови на миросано платно со кое си ја штити душата од отровни повити, но Богоја Гулабарин, Пане Долгманов, Цветко Грнар и Илчо Просинек, веќе се здоговориле ојуначени од ракија да ги здружат сурите волиња во две двоколки и пак во ново јунаштво се клештеле и се подбуцнувале со лакти превесели и за свадба; со сладосни гласови од кои и птици ќе се разбуделе го распрашувале старецот кога ќе се стрчне подмладен и избричен кон цицлестата Фиданка да ѝ го покаже мускулестиот стомак и сѐ друго што е машко на неговата ластареста става; им говорел со ѓаконска самоувереност - Ќе дојде потоп, господ ќе ме држи да не потонам а вие ќе пекате по мене и ќе ме молите ропски рачињата извалкани да ви се држат за учкуров, да ве влечам по бранови и пени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како тоа - овца ти барал да заколеш?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И не се зачудил: пред него стоеле најздравите и најрешителни кукулинчани, пенушки без нозе и со невидливи раце-гранки; зли биле, значајно мавтале со главите што не се држеле на ништо туку виселе на конци од магла.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Гледал низ разбранетост на златни и зелени риги кон купот секакви глави, кон очите во кои животот со свој знак го обележил најтемното во човекот, суровоста, алчноста, себичноста, или само му се чинело дека гледа и дека знае колку им тежи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Преку обете усни му се протегала гребаница - бодел со нож, бодениот се бранел со нокти, бодел брзо и со кратки удари и ја присвоил пушката зашто рацете му биле покрвави од на другите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како е? Се држи ли? Или е остарен?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Држ си се како што се држи целиот народ. Држи си го името Македонец како што си го држи и целиот народ.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Дури се гордеам што сум Македонец, син на еден измачен народ, кој преживеал толку вековни робства и пак не се поддал на непријателот, да го претопи, ами жилаво се држал и се борел за својата национална слобода.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Стратегијата да си ја повториме - ја разработувавме со месеци, две недели потрошивме само на тоа како се држат џојстици.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Ниеден миг не ги пушти мислите напред, пред себе, постојано ги држеше по себе, крај себе, или само неколку чекори напред, но онака, како што се држи ловечкиот гонич врзан за синџирот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беа десетина души соселани и постојано се држеа еден за друг, а сега се договорија и заминаа; една ноќ едвај се пробија меѓу некаква притаена германска тенковска колона.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Засолнати во ќошето, далеку од очите на останатите гости, Ѓорѓе и Рада веќе се држеа за раце. Од внатре не ја забележуваа Јана.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Влегоа во првото кафуле. Најчудно беше што од мигот кога се запознаа сѐ уште се држеа за раце.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Осум раце се држеа во круг, во нераскинлив синџир на среќа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Се држеа само за еден прст. А под нив зјапаше несогледлива бездна.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Павле! - ламбичето одвај се држи меѓу вкочанетите прсти.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Набрзо ги распозна корпусите на бродовите на кои се држеа јарболите. Ги виде на палубата разрошканите глави на морнарите.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арсо, со последните сили во себеси, веќе не е во состојба да се држи на нозе.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кога се исправа пред седелката, со левата рака држејќи се за дрвото, а во десната држејќи го секирчето, некое време се навикнува на темницата внатре, потоа, кога го здогледува бувот, исправен и скукален сред седелката, го зема со секирчето од страна, оддесно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Притоа мисли на Србија и на Бугарија, а колку за Грција - со нив, со Грчиштата, поинаку треба да се разговара, машки, отворено, а не да се фаќаат владите една со друга под скутина, за никој да не ги виде кај се држат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тоа се обични колци, од здраво дрво, бука или дрен, убаво измазнети и нашилени, а горе, кај што се држат со раката, бездруго за да не се лизгаат од потта, изрезбарени.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не беше безбедно во сој каков што беше Акиноскиот, целиот предаден на делото на Организацијата да влезе некоја којашто потекнуваше од сој како Вељаноскиот - мирни и уплашени луѓе и кои се држеа настрана од револуционерните вриења во Потковицата и во цела Македонија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа го соблекува палтото, му го подава на Васила и зема да се качува направо спрема седелката, која е водорамна пукнатина во спилата и пред која, од левата страна, расте ниско и осамено дреново дрво; за него, смета Максим, ќе се држи кога ќе го убива кобникот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Од тој саат беше се арнисал тој лош адет да се губат старите луѓе, да дури до денеска кај се држит тој адет.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Јас, пак стенкам, напињам и се држам под папокот, како да вадам ножови од него.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе се зададат од некаде, ги гледам се држат за раце и ме гледаат како да не ме познаваат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Едната нога му се држи само на ногавица. Ја сечат ногавицата, ја поттргнуваат и ногата му ја извлекуваат сосе алати.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Таа се држи за образот и ме гледа како уплашена мачка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А нешто како широк оган им ги ламушка вршките и се држи за дрвјата, не се попушта. Се шета по дрвјата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе се држи за мешето и рацете и колената ќе ги собира на едно место.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Клепкам и не им верувам на очите: за железата се држат некои прсти, некои црни прсти. Прстите ги гледам, а човек не гледам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Сигурно ова е од огнот, вели Уља, сигурно огнот ѝ ја подгоре косата во коренот. Сега нема како да се држи, на што да се држи, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се држат за глава, на некои им тече крв од носот, им се разлева по предниците.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Нема ништо, велам, и се држам за мевот, се чепатам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сите се вртиме, го бараме човекот што кашла. И го здогледуваме Дончета Спикоски. Се ниша човекот, се држи за градите и се ниша.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еда, јас ќе го сечам, вели, и се држи за дабицата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Козата ќе вреска, ќе клоца, а ние ќе се држиме за козината, за вимето и ќе се влечкаме низ шумата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам сега што да направам. Ја држам така за прстите, се држиме двајцата за чепот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се држиме така сами двете, ко утки во полето и пиштиме, ко потполошката што пиштеше по Ангелета.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некои се смеат, се мочаат од смеење, некои само се виткаат и се држат за мевот, под папокот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сѐ се потпира и се држи за ’рбетот, вели, ’рбетот е темел и скеле на скелетот, гледај да не ти пукне жолчката, вели многу ќе горчи месото, вели Лазор Ночески и само сече, го дели месото, го складира.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А живо сребро беше, в раце што не се држи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ама на третиот ден, велеше, ловецот ќе дојде порано и со пила ќе ја засече буката на која се качуваше мечката, ќе ја остави само малку недосечена, велеше, колку да се крепи, да се држи исправено дрвото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кутри Донче Спискоски, ја испушта капата од раце и само се држи за градите, се префаќа. Му залетнува некоја осилка и му се кинат некои конци под рацете. Не може да запре, да се соземе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ах, да знам која е ѕвездата негова, да видам како гори, како трепери, кај се држи на небото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Капинка ми се држи за скутината. Фатила, вака, еден крај од скутината и иди по мене.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во треска, одвај се држеше на коњот, стигна во градот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Му се стори дека тој со сите свои сили се држи за нешто и тивко се смее.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Другиот, човек на кого немал прилика да му погледне в очи и да го прими како пријател или да го заборави доколку не го намрази, веќе и не се држи за својот несреќен носач. Олабавен е и не се согласува.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Упорно се држам за кормилото, се трудам да го управувам.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не шеташе со очите по неа, не ѝ ласкаше, не ѝ се додворуваше и не се доближуваше до неа како што тоа обично се прави кон жена вака облечена и која се држи комотно и предизвикувачки.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Камилски се насмеа, но потоа, прифати со сериозен тон: Смеата настрана, но нема збор што би можел, подобро од оваа поговорка да го долови не само албанскиот туку и целиот балкански инает, создаван и пластен во времето на османското владеење во нашите земји!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко, верувајќи дека, сепак, Камилски, ќе се држи на договореното, да реферира само за петте договорени збора, се надоврзаа на поговорките за инаетот од доменот на турската традиција, кажувајќи му ја на турски поговорката: Arnaut inati Allah` belasi! (Инаетот на Арнаутинот, божја беља!).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Срцето силно топотеше во неа, но таа сепак се држеше присебно, како ништо да не се случува „Да, нормално е да има големо влијание од Франција.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Зато сме се држеле меѓу себе многу силно, сме траеле во многу искушенија, сме работеле како кртови и сме успеале да опстаниме со векови на то парче земја, таму на балкано.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Двете стоеја во паркчето под саат кулата се држеа возбудено за златното ланче околу вратот на Томе и страстно тонеа во своите младешки желби и мечти.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Америка се држи неутрално, но сепак има таму и американски доброволци кои се организирани под името „Abraham Lincoln Brigade” и се борат во интернационалната бригада на страната на републиканците на Азања.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Живееме во опасни времиња. Важно е будно да се држиме до здравиот разум сите заедно, меѓусебно.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

На крај тој вели: „Серијата нагаѓања и хипотези мора да се држат под контрола, инаку врските помеѓу историскиот модел и новиот фонт ќе станат метеж.”

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Треперливо се држеше за работ од операционата маса, којашто сѐ уште беше лизгава од свежата крв.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Не верувам дека тоа би можело да биде премиерот Мохамед Мзали или министерот Бен Сајах, кој се држи понастрана, наводно како американски човек.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Завивањето престана; човекот немаше повеќе сила за ништо друго, освен да се држи за столпчето.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не беше тешко да се држат под контрола.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кажи ми сега зошто ние се држиме за власта ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Стануваше од клупата затоа што болката во коските беше неиздржлива, а потоа повторно и речиси веднаш седнуваше, затоа што беше премногу зашеметен за да може да се држи на нозе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ти си млада. Изгледаш нормално и невино. Ако се држиш понастрана од луѓе како мене, можеш да поживееш уште педесет години.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и сега, јас сум сосем свесен за тоа, ти се држиш за својата болест, верувајќи дека таа е доблест.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Стражарите го зграпчија и почнаа да го влечат, но тој се држеше цврсто, со изненадувачка сила.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Подобро да е скромен со ваква ламја, подобро да ѝ се држи за скуталето.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И борбата продолжи. Ибн Бајко веќе стана писар-граматик на папуџискиот еснаф, а таа - не, па не, само на еден колец се држеше.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Таа се држеше исправена и горда, дури и кога двајца турски гавази ја беа претепале во ендекот близу Бразда, забранувајќи ѝ да му се меша во животот на Музафер-ага.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

4. СЕ ДРЖИ КАКО СЛЕПИОТ ЗА СТАПОТ - така и за бирократот се говори често, но пак му се уважува жилавиот напор за авансирање и за нестоење во место...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Знаев како изгледаат прославите, дека и на оваа, како и на сличните на неа, ќе се држат говори за големиот зафат, за акумулацијата од 220.000.000 кубни метри вода, и за ползата од неа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Се држеше некако во одбрана.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Јас со тракторот уште претпладнето оној ден дојдов кај браната, каде што се држеа говорите и седев во тракторот и чекав.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

„Како си тато, се држиш ли?“ А ти со наведната глава седеше на столицата покрај компјутерот и одвај кажа збор, два - не можеше повеќе.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Влегуваше во стоковната куќа во центарот на градот, и за малку ќе се судреше со Марија и со еден млад човек, со кого таа се држеше за рака. Застанаа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Многумина што намислуваа од разни причини, да си ја менуваат верата и да се потурчуваат, си ги спомнуваа горните зборови од нивните попови, па Анѓа се држеше за нив: Снагата нека ја јадат пците, барем душата да не ја фрлам во калта.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Токо, чекај да те прашам: шо вели он, на шо ниет е, татко му шо му рекол од ка се врати или ошче крши жегли? — праша Неда и ја моли Тода да ја поучи како да се држи при оваа прва средба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Доста пак ја развлече устата и повтори: — Мори, чума да нѐ чукне, сестрице Митро, и без нас, чупињата, не може вој свет да се држи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И Доста строго си се држи за адетите. По првото буле Нешка веќе меси и поскура за в црква, пак за здравје.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Стануеш со слоумоушн, со едната рука се држиш за каишот, додека со другата го стааш буѓеларот у задњи џеб...

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Татко кој, во тие критични денови, се држеше настрана од козјото прашање, виде-невиде, собра храброст, успеа скришум да го размени златникот и да купи коза, а му останаа пари и за уште две кози.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Жената молчеше, беше згрчена во износен капут и тешко се држеше на нозе - беше болна или пијана, а тој ја гледаше, нејзе и офицерот, борејќи се за малку сила за да издржи додека тие не се оддалечат, за да продолжи кон осветлениот прозорец на крај на улицата, за да - за да живеам, мислеше и слушаше.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

На земјата лежеше и се држеше за градите Ламбе.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ги мести своите скршени наочари што се држат со селотејп.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Барем во тие денови верував дека на сличен начин се изневеруваме себеси кога ја прикриваме вистината но и тогаш кога невистината ја прогласуваме за вистина само затоа зашто тоа го бараат од нас.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тој настојуваше да го прогласи за несомнен факт она за кое веруваше дека можело да се случи, а јас тврдоглаво се држев до вистината на веќе слученото.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сега е добар. В црква не оди. Седи дома, пцуе, се држи за градите и многу кашла.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Тоа едноставно е здрава одлука да се зборува за постмодернитетот повеќе отколку за доцниот модернитет, без нужното прифаќање на секоја глупост напишана во име на постмодерната теорија.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

А паметот кога нема веќе мускули тоа ти е електрицитет без генератор!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Па не знаеш тогаш веќе кај да го туриш! Се моча насекаде!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Вие можете да се држите настрана, од надвор да набљудувате што се случува и да употребувате нови концепти, артикулации и модели.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Добро се држеше благодарејќи им на физичките вежби, на теговите, боздоганите, вратилата, тремплините... што ги применуваше редовно и особено пред доручек, во задниот дел на дуќанот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

А Мартин долго по ова се држеше на страна од сите деца во селото, зашто ретко кое да не начекаше момент и одненадеж да му викне: - Јатак!

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Стоеше до оградата на палубата, се држеше со една рака за неа, а другата ја беше спротнал помеѓу русите кадри на малечката Аксја.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ете како би било, да не се држат адети.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Селото вриеше од возбуда, од жал, од јад; се собираа сите на широкиот пат крај езерото да ги испратат војниците; децата се држеа за своите татковци и плачеа; тие вадеа од она што им беше ставено во торбите за јадење и им подаваа; птиците крештеа над езерото, се фрлаа во ветерот, кобеа навреме и внесуваа паника, страв.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Границите служат не само за увид во динамиката на „себе“ и „другиот“, туку можат и да ни дадат увид во макрополитиката на динамиката внатре/ надвор: надворешниот друг се држи настрана преку меѓународната граница (армијата), а внатрешниот друг е предмет на полициската контрола (полицијата).

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Се држите за некои свои излитени принципи и обичаи како слепци за стап. Ме избрукавте пред човекот.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Одат со замижани очи, се држат за шинел, за појас, еден зад друг, грбот боли, дремката завладува, спијат во марш...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Сите позиции да се држат без оглед на жртвите сѐ додека не стигне колоната од Грамос.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Врисок и плач на жени и дечиња кои грчевито се држат за мајкините поли.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Се сметаат за образовани, се држат отмено и никому не веруваат. Сите им се сомнителни.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ѓорѓи помисли да го продолжи патот, но сфати дека за него е побезбедно да се држи до колоната.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Се држи за гради зашто таму нешто му свири; непрекинато долго се закашлува, посинува, се гуши и никако да ја откине и да ја исплука кашлицата.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тој остана и се држеше за онаа страна која одлучи да се бори за слободна и обединета Македонија.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Добичињата начулија уши, жените брзешкум бришат натежнати солзи, се прибираат, а тие кои се задолжени за добитокот, ги товараат, а другите стегнуваат ремење на рамо и половина за да се држат поцврсто сандаците и вреќите на нивните плеќи.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Молам? Прашувате како се држи нашата храбра авијација?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

По ова Маркос му напиша на највисокото партиско раководство: „Зачувувањето на создадената регуларна армија што ја формиравме за да го отстраниме монархофашизмот, како што е одредено со партиските одлуки, го сакаме тоа или не, ќе нѐ принудат да се држиме на духот на одбраната и да се залепиме за одредени непријателски позиции, со што ќе биде спречена решителната партизанска активност со сите последици... нашите одреди да водат борби со непријателот таму каде нам ни одговара, а не таму каде тоа ќе го посака непријателот...“

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Се огледа наоколу да не би да го види некој и незабележано го помести каменот така да штицата сега се држеше само со еден крај.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Некој се кара, некој пуши, некој што може да стои зафатил место додека крај него некоја бабичка или некој старец одвај се држат на нозе.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Арно ама, гранката беше незгодна за сечење, не можев да се држам ни да ја сечам, освен ако не седнам на неа и да ја сечам меѓу мене седнат и главното стебло.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Тогаш и Србин ја пушти копачката за која што се држеше и се залета надолу.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тогаш забележа дека и балконот е скоро разграден, одвај на него се држат уште неколку тараби.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Најпосле војската се собра во толпа на отстојание пред непријателските војници кои преплашено, стегнати еден во друг се држеа еден со друг цврсто прегрнати.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Но бидејќи полека се навикнуваше на мракот, со двете раце се држеше за ременот од пушката што му беше обесена на рамо, главата ведната и мислите или во гаражата на мајсторот Ратко или на корзо каде што во Охрид беа девојките, тој просто полека, нога за нога, шеташе од аголот на училишната зграда до попречениот ѕид обраснат во капини и назад.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Јани го внесе во просторијата во која ќе се држи конференцијата и отиде да „брка“ други „организациони“ работи...

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тие веќе го одложиле неговиот лет за Скопје зошто утре се држи друга конференција во Атина на која секако го очекуваат и него.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Сѐ е под клуч, што се вели, целиот свет се држи заклучен, а мене умот ми е надвор избеган.