ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Се завиткуваат во перја на мртви птици, во мртви латици од гладиоли.

Се облече убаво, се завитка со шал, ја крена јаката на палтото и со пушката в рака, излезе надвор.

Се качил на едно дрво и се завиткал во капицата сено меѓу гранките.

Сѐ што ми е отскриено, ми се завитка во отоци. Рацете, лицето, сѐ.

Но што да правам со спиењето: само што си се завиткал и шпиончето ќе се јави: — Рацете горе, извади ги рацете!

Само малку некаде ќе се подотвори и пак во бело ќе се завитка.

И му дојде сега наеднаш, нагрвали којзнае од каде од него, чиниш се породи некаква фурија во некои неочекувани длабини од него, заедно со едно беснило, што го обземаше, заедно со она лудечка желба да се издроби во тој снег, и сето тоа полека се вообличуваше во оној лик, оној одамна сретнат и чиниш умрен со заборавот ѕидар, воскресна, чиниш сега сретнат како нешто, што се случува веднаш тука, пред неговите очи, чиниш со неговото тело, и тој набргу се најде целиот себеси сегашен во тој одамнешен лик, а неговото тело веќе сето се завитка во она, што тој отпрвин го имаше само во сеќавањето за набргу да се најде сиот, и духом и телом, понесен и збеснет во тоа...

Откако се подисуши, Марија седна, се завитка во покривката и се обиде да запали цигара, но чкорчињата беа влажни.

Меѓутоа, одвреме-навреме бил попречуван од налетот на ветрот, кој појавен наеднаш којзнае од каде и којзнае од која причина, просто му го всекувал лицето, потфрлувајќи му снежни парталчиња, поткренувајќи му ја, како едро, јаката од шинелот или, наеднаш, со неприродна сила нафрлувајќи му ја на глава и предизвикувајќи му на тој начин непрестајна грижа како да се ослободи од неа.

Марија погледна преку рамото и виде дека автобусот е полн со жени на различна возраст и во разни положби, кои спиеја завиткани со исти прекривки како и таа.

И така, значајното лице се симнало по скалите, седнало во санка и му кажало на кочијашот: „Кај Каролина Ивановна!“, а самото откако раскошно се завиткало во топлиот шинел, ја задржало онаа пријатна положба, од каква што не можеш ни да измислиш подобра за рускиот човек, то ест, кога самиот на ништо не мислиш, а меѓутоа мислите сами влегуваат во главата, една од друга попријатни, не оставајќи ти дури ни таков напор да луташ по нив и да ги бараш.

Ништо не рече, само уште повеќе се завитка во својата тага.

- Пак останав сам, пак... - си шепотеше и уште потажен од вчера, се завитка во својата осаменост.