се (зам.) - искриви (гл.)

Беа оддалечени само неколу метри еден од друг кога левата страна од лицето на човекот ненадејно се искриви од некаков грч.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се запре пред огледалото и кога го виде својот лик, со потечени очи од спиење, со расчорлена коса траги од мармалад околу устата, останати од синоќа го исплази јазикот и му се искриви на својот лик.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Очите му се искривија и пашата просаска, не слушајќи го веќе и не чекајќи да заврши гласникот: - Сиктер!...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сепак ако ве занима, психијатар сум.“ „Докторе“, се искриви од веселост Отец Симеон. „Зошто ноќе, кога ќе се качам на куќните стреи, сретнувам на секој чекор по едно гола жена? и зошто само ноќе, в постела, ми стасуваат од сегде љубовни писма со нацртани четирилисни детелини?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Човекот се искриви на една страна но не падна, со инстикт на желка ја завлече главата во својот стан влечејќи го со себе мирисот на детски пелени и прегорено млеко.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Ти ништо не разбираш“, рече. „Да, можеби не разбирам што е тоа здрав народен дух, но многу добро разбирам што е нездрав секс; може рбетот да ти се искриви по џипови“, реков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Набргу во тишината беа чујни дури и нивните крадешки чекори, а одвреме навреме можеше дури и да се види како по таа белина напред прострелкуваат понекаде и нивните издолжени прилики, кои се искриваа уште првиот следен миг, оставајќи во погледот само една колеблива игра на причинувањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Петиците на неговите чизми се искривија, лицето му се збрчка, сјајот на копчињата под виснатите веѓи изгасна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А знаеш ли дека секој ден цревата под грло ми висат од тоа тресење?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од седење вели, газиштата ви окапаа, од вртење на воланот, вели рацете како на мајмуни ви се искривија пфу!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ане од чучната положба се потпре врз тротоарот, го засили плачењето и лицето уште повеќе ѝ се искриви.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мускулите нека им се искриват, подбрадоците нека треперат, нивните мириси нека навредуваат, нивната суровост да нагрдува, нивната глупост да ограничува - но, оче, нека се смеат!
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таа ја има незгодната страна да ни намигне или да ни се искриви, дури по свршениот чин и... кога сѐ е веќе доцна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Колку добри вистини се искривуваат и изместуваат на оној кус пат помеѓу намерата што треба да речеме и она што ќе истрча од нашата уста)!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)