се (зам.) - набере (гл.)

Татко беше болен од плевритис, некакво вирче вода му се набрало под ребрата и стражарите ме пуштаа да му носам јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Брадата му затрепери, се набра, ја повлече долната усна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Штом ќе се набереше и стежнеше во душата - густи превези му ги затвораа видиците.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Челото му се набра, а очите му светнаа гневно и решително.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Розовата долина“ врие од ружоберки, кои го кинат цветот од бодликавите гранки; ружата мора навреме да се набере, да се добие од неа најмногу масло, најмногу есенција, најмногу опоен мирис.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)