се (зам.) - надзира (гл.)

Траеше тоа доближување до запалениот далечен оган што се надзираше, но повеќе како претчувство, а помалку како видлива слика.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
И во овој грч се назира иронија и горчевина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)