се (зам.) - раскинува (гл.)

Со исклучок на каузалните односи - поточно, со потенцирање на акаузалноста - се раскинуваат сите традиционални поврзаности на елементите на фабулата, и оваа се распршува во фрагменти коишто, „збогатени” со асоцијативен и еруптивен квалитет, неретко симулираат едно магливо, односно скоковито движење на смислата карактеристично за сонот - според некои критичари, „идеалното експресионистичко дело” (Франк Тис). Маргина 36 77
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Земјата се раскинува во својата внатрешност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Власта е способност да се раскинуваат човечките умови на парчиња и повторно да се составуваат во каква сакаш форма.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На изводот од матичната книга на венчаните имаше напишано: „Бракот се раскинува поради смрт на еден сопруг“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)