Никогаш не се сложивме околу сортата на кучето. (Порано зборувавме дека е убаво да имаме дете, а сега сака да купиме куче?) - Па добро, повеќе не ми е толку битна расата на кучето.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Но и после можеле да се сложат околностите така што да не се дојде до ваков крај.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Деца тоа не го носат,“ пувкаше Љупчо и нѐ гледаше низ чадот.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„По врнежот нема каде да се оди.“ Се сложија.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Во џебот носиш цигари и запалка.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Денес кај мене!“ ги поканив другарите.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кога заврши петтиот час уште повеќе засили.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„И јас ќе си купам...“ се сложи со мене Влатко.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сите се сложивме дека е така.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Но иако и двајцата се сложија со тоа, сепак Павле не го поткошкна баш онака палтото, како што правиме обично со старите алишта за кои мислиме дека не се повеќе за пред свет.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Летото весело си го поминаа, дури повесело и од што се надеваа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- До година, здравје... Се сложи Павле и го однесе палтото на хемиско чистење.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не поради некаква сентименталност, туку едноставно што знаеше од искуство дека многу работи што однапред ги планира човек - не секогаш се исполнуваат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Да, тоа ќе е најдобро. Судот нека реши! - се сложија повеќето од ластовиците.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Прифаќам! Се извинувам. Дури сум спремен и да се сложам со тебе дека шегата не е нашиот единствен проблем! Ги имаме и премногу.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На пример она: „Јас сум уверен дека детето е плод на вистинска љубов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Добро, добро, Даскалов искажа и такви нешта со кои не можев а да не се сложам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Со лопата да ги ринеш... сакам да му речам на мојот двојник, но молчам и чекорам, осатавам тој да ми се јави откако ќе утврди колку е непријатно кога го игнорираат твоето присуство.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Бараше од мене да се сложам дека постапува сосем панкерски.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Но ќе ви кажам: тие што дошле со по едно воле, дошле попусто. Не ќе можат да го однесат товарот ни до најблисконо село, ни до Древено.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Колку сте со ѕевгар, колку со по едно воле? Пресметувале ожежени со сурова вистина, грешеле, по трето недоразбирање пребројувале: биле единаесет со ѕевгари и осумнаесет со по едно воле. Се сложиле во сметката и молкнале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Па... да и го дадеме!“ - се сложија децата, а таа со врапчето в рака се стрча - плашејќи да не ѝ го земат.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Добро, ќе одиме, - се сложи Томо, овој пат без приговор. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Со климање на главата и Рада се сложи со неговиот избор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А Сатурн ја заштити болничарката. – Ме известија од осигурителната компанија за автомобили – рече. Раководителот задоволно се сложи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Особено треба да внимава на начинот според кој ќе се однесува спрема неа, за да не дозволи Марија повторно да ја обземе нејзиниот непресметлив гнев, кој станува сѐ почест и поопасен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Татко се сложи и така заврши првиот дел од реферирањето на Камилски за зборовите јаничарство, курбан, башибозук, зандана и кодош.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јас можам да ѝ пишам на сестра Хазбије и да ја замолам да останеш овде, таа бездруго ќе се сложи!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И Татко и Камилски не можеа да се сложат се тезата произлезена од балканската литература на времето, која имаше влијание врз институциите на идните времиња, во врска со терминот на курбанот дека постојат два света помеѓу коишто нема и не може да има вистински допир, ни можност за разбирање, два страшни света осудени на вечна војна во илјада облици..., потоа еуфемизмот на пеколната неслога, повикот на незапирлива борба со ветување дека курбанот, односно прекрасните жртви ќе бидат залог за поубав живот на некои далечни поколенија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тие не можеа да се сложат со тврдењата дека османската култура некогаш била, а потоа ја снемало од Балканот, бидејќи нејзините битни белези не предизвикуваат исклучивост, туку сродност.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но и жена му на ибн Пајко, убавата Калија, се сложи со Марко дека валијата сигурно не го направил тоа намерно.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И дури Бино сакаше да си ги подели со протата и другите даскали, некои сакаа да се прошири пансионот, некои да се вратат на митрополијата. Не се сложија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се сложија браќата и јатрвите, и си тргнаа по работичката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога они двајцата, син и татко, не можат да се сложат, шо можиме ние да направиме?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Овој чуден изблик на недоразбирања следени од необичното однесување на Јана наеднаш го прекина гласот на Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Таа најчесто им се додворува на непресметливите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А среќата е многу непредвидлива. Сигурно ќе се сложите со мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Спремен сум да се сложам со неа иако ваквата дефиниција нѐ упатува кон интуицијата, кон женскиот осет на нештата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
За вистинското запознавање веројатно е потребно многу повеќе.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тоа е мислам и областа во која најтешко ќе се сложиме. Јас, стар и изнемоштен а вие толку млад!“
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Брзина на светлината
- Cour carré -
Како што затвореник излегува на прошетка
под надзор, сам и молкум
да се насладува горко
на дневната светлост
инаку обична, тогаш света;
како што несвесното си го подава грбот
на есенското сонце
да се згрее
а лицето да остане темно, како Месечина
од онаа страна на видливото;
како што затрупаниот бунар
посесивно и со мака
ги чува подземните води
усовршувајќи ја мајсторијата
да ги заташкува трагите
и да создава привид
на секнат извор;
како што квадратот е круг, и крст
и триаголник, удвоен симетрично и синхронично;
како што жената си краде од сонот
за да добие време
за да биде „нешто повеќе";
како што нема добивка ако нема загуба
како што нема сенка ако нема предмет ;
како што медитацијата бара отсутност
при подотворена свест за светот
и душа
а енергијата е материја помножена
со брзината на светлината на квадрат
- така дворот врамен со ѕидини желно
кон небото над Лувр зинува
се простира префинето како акт на Роден
или можеби на сестра му, Камила
со намера да го покаже
замислениот ерос на торзото
видено одзади
метатеза на тихоста
манастирска и метрополска;
- така стихијно надоаѓа тихиот дожд
желбата да бидам во средиштето
на симетријата бесконечен и рамнодушен број
ослободена од суета, од неразумно самољубие
зашеметена од ненадејната рамнотежа
на крстот, на квадратот, на кругот
и да се успокојам, ако веќе морам
оти со толку тревоги од различно потекло
добивам порив да излезам од себеси
а потоа како ќе се сложам и составам
во едно, знам ли?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Зашто дедо Геро и не се сложи со некои селани кога рекоа ако не можеле да го убијат Лумана, тогаш зошто да му проштеваат на Бошка Манев кога тој секогаш им е в раце.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ако да остане денеска кај нас? - Ако, Лиде, нека ни биде гостин – се сложи учителката.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Можеби не би се сложиле дека тоа што сте го чуле е музика, но во тој случај овде е вмешана уште една преобразба: она што сте го чуле ја придвижило вашата свест да ги повтори дефинициите за уметноста и музиката кои можат да се најдат во застарените речници.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)