И ќе ја кренам главата вака и ќе ги гледам кај што се стројат во низи на небото, пиштејќи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секое сабајле станувавме во шест часот, се строевме по височина, го кревавме знамето и ги слушавме најновите вести.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се строиме пред вратата, а редицата не личи на ништо: Васе свирка и потскокнува на една нога, Танас со парче огледало им ги засенува очите на девојчињата, Стојче со стапче им ги вади капите на оние што се пред него, Калчо седи на прагот пред влезот, рошка низ торбето, па се чуди како божем нешто да заборавил.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)