Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Грета и Дики трчаат држејќи се за рака. Бети трча по нив.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Зошто така мислам тоа е долга приказна. (Случајно погледнува на страна и ја здогледува Бети) Ох, не! Бегај, Дики!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Подготвени се за жртвување, за незамислив отпор.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

„Токму затоа“, рече поднасмевнувајќи се за првпат Владе, „токму затоа што им направил, што им соградил и што им дал“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Јас сум Методија, Мајк Зуно, Зуноски“, се претстави. „Се радувам“, реков и го поканив горе во собата, извинувајќи се за метежот таму.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тука бев можеби и посигурен”. „Господ нека ни е на помош”, му рече во часот на разделбата. „Мислам дека ќе одам на друго место”, му дошепна Готлиб гушнувајќи го за потивко да му дошепне: „Сега не е време да се биде дома”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ете деновиве го пуштија на слобода и Готлиб, Хинко Готлиб, неговиот цимер-колега од затворската ќелија, еврејски новинар од Загреб и тој, подготвувајќи се за заминување, му рече дека се враќа дома. „А како е кај тебе дома?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

МАНОИЛ: Смилувај се за бога! Смилувај се!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Родени се за секакви игри: може да се игра и „прескакулица“ и „јавана“ и „солно-месо“, а и девојчињата да трчаат по браздите по цвеќиња или да се бркаат врескајќи како некој да ги дави или да им фучи со коприва по нозете.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Хуго Клаус повикува: сам себеси избери се за сопствено пристаниште.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ризо, Петко, Ристе и уште седум осум други работници беа го развалиле огнот и се грееја, разговарајќи се за денешниот случај во тунелот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Остави и, море, шо ти сториле шо ќе и мушкаш, токо да пратиме некој да му рече да сварат повеќе пилав и да го остават да се лади, оти жежок не се јаде, — му одговараше Саботко Неданов, фаќајќи се за кубурите и фалејќи се како по двајца аскери ќе тепа наеднаш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И сега, кога и Толе, како Бешот, им рече на азите и коџабашијата да ги честат офицерите, овие со сета своја сила се фрлија на таа работа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Јордан Тренков им одржа говор во Жиовските ливади под Становица.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Натпреварот, како што гледате, продолжува, опуштањето и млитавоста се дозволени при вакво водство, а сетики не се земаат за големо зло и честите буричкања по сеќавањето како минатото да е сегашност и како спомените да се за најаска, а нам на Македонците, најголема најаска уште ни е меѓусебната пизма и само таа нѐ надживува сите нас.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Веќе следниот ден Поп отиде во американскиот културен центар во потрага по литература, а Марсо и јас почнавме да го промовираме ликот на Маклабас во „Неидентификуваното шоу на Калиостро и Кракатау“ измислувајќи безброј мали епизоди во кои Маклабас се појавуваше како лик на здивен балкански политичар кој освестувајќи се за реалноста на нештата се повлекува во шумите на „Маусдонија“ и почнува да живее како диво суштество кое себе се става во улога на извршител на некаква сопствена ирационална правда.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Вака знаеше, патчето води право таму и држи се за него.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Стави над огништето котленце со вода. Се нагрна со една черга и полека, држејќи се за ѕидот, за да не падне, излезе од колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Клетви ви не се за вера!

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Внучката радосно дотрчува и по неколку минути, држејќи се за раце, излегуваат од зградата на хотелот, и се упатуваат, под истрошеното сонце, кон колибата, полуурнатата куќарка со празни прозорци и врати на другиот крај на плажата.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

А другарите мои, и тие како мене, кој со една нога, кој со една рака, ама женети, постојано ме советуваа и ми велеа: - А бре, шутрак низаеден, прибери се еден ден и ожени се за да живееш како човек, а не така...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Тоа е само површниот впечаток,“ рече брат ми.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Тоа значи дека овој свет е создаден за агресивните,“ рече Сара, стана од клупата, со раката ни даде знак дека сака без помош да почекори, и стигна до оградата на детската градинка, придржувајќи се за решетките.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сетете се за светскиот победител, за светската слава на Македонија великиот Александар Македонски; сетете се за храбриот цар Самуил, македонскиот великан, за прекрасниот Марко Крале општословенска слава, – дека во нив течела македонска крв; тие од небесните височини бдеат и го благословуваат нашето започнато дело.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

63. Тие глупости на бугарскиот народ се за нас Македонците како прародителски грев што ќе поминува од поколение на поколение.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Кога историската неопходност категорички ни изјавува: Македонци, или соединувајте се меѓу себе и отцепете се од другите балкански народи или гответе се за дележ на нашата татковина! – сите искрени патриоти Македонци ќе го примат првото.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Стресувајќи се за миг заради она што се случило и она што можело да се случи, Онисифор Проказник го видел пред себе другиот Онисифор, изменет, со крваво чело, помал отколку што можел да се намали од студот. И самиот се намалувал од својот јад.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ој ти земјо пуста да си од тебе сме пак во тебе ние сите ќе влеземе да ни јадеш бели меса да ни пиеш црни очи.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ИВАН: (По мала пауза.) Ќе појдам... ако рекле така. (На Фезлиев, покажувајќи на Младичот.) Погрижи се за него.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И држете се за вчерашната дира.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во таа општа ѓурултија никој не забележуваше дека Никодин веќе подолго време се држи за градите, борејќи се за воздух.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во мигот кога една рипка, борејќи се за воздух, излезе со главата над водата, ѕуницата се претвори во кружница.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Први во оваа цветна оаза влегоа Томо и Рада, а по нив Виктор и Ивона, држејќи се за раце.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Арсо го чу неговиот испокинат глас: - Врзи се за половината.. Побргу!

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Кога се исправа пред седелката, со левата рака држејќи се за дрвото, а во десната држејќи го секирчето, некое време се навикнува на темницата внатре, потоа, кога го здогледува бувот, исправен и скукален сред седелката, го зема со секирчето од страна, оддесно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога се чу за тоа во Потковицата, Началството на Потковицата по заповед на Комитетот од Прилеп, плашејќи се за животите на преостанатите деца Младенови и Спасиини, двете веќе возрасни девојки, Марија и Акинија, ги омажи за свои луѓе од делот на Македонија под грчка окупација, во Солун, далеку од досегот на српските власти, а двете помалите, Софија и Нектена, ги испрати во Крушово, кај вујковците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Зарем стрико Анѓел нивни не го изгуби животот на свето место, на Алилово, и тоа токму на прв ден Водици и борејќи се за светата наша славјанска црква.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Се подигна грчевито држејќи се за наслонот, како да ќе му побегне столот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Се плашев за секој иден ден, треска ме тресеше од таквото однесување на големото преродено момчиште; јас со сигурност можев да претпоставам дека тој ѓаволски се преправа спремајќи се за иднината.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Надвор од градот на квечерината е нерешителна и збунета од искинатиот лет на црвеноглавите жолни со невозможно силен клун; сити се тие птици добротворки на дрвјата и без чувство се за голите козји черупки на литите страшила по нивите.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се исправи борејќи се за здив и свест и помина со дланка преку темето.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Две жени, една постара и една помлада, убаво облечени, беа целите престрашени, вознемирени, со од земја раскашавени ракавици, фустани и паднати смачкани шапки, од кои помладата викаше од силни болки, а постарата забрзано зборуваше со повишен тон бришејќи ја земјата од ракавите, жалејќи се за невниманието на шоферот на тие нови превозни средства, кои се можеби брзи, ама и многу опасни и затоа сосема непотребни.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Внимавај сине, варди ја главата, имаш деца. Бори се за нив.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И сеништето на делбите во земјата беше ante portas!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Беше близу единаесет часот и во Одделот за документација, каде што работеше Винстон, луѓето почнаа да ги влечкаат столовите од полукабините и да ги групираат во центарот на салата, спроти големиот телекран, подготвувајќи се за Двете минути омраза.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сепак изнурка од темнината, грчовито држејќи се за една идеја.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа се прпелкаше на подот, борејќи се за воздух.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се доближивме до десната драперија затскривајќи се за да не нѐ фати светлината од уличните канделабри.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Долу, крај тротоарот наспроти нашата зграда, беше паркирано полициско комбе.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Не плаши се за нив. Тие улеле на Алах, ова им е казна“.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Има работи што не се за продавање...“, Симон некако наврапито рекол: Ами, тогаш и потопувањето на Долнец е еколошко прашање.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Со нив моли се за нас, преподобен учител, што го прочитуваме твоето преславно успение во славата на Пресвета Троица, Таткото и Синот и Пресветиот Дух, сега и секогаш и во сите векови, АМИН!

„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)

Во тоа време девојките во ќошот на другиот кат ја прегрнуваа другарка си Анѓа, се бакнуваа и исплакуваа, радувајќи се за нејзината слобода, засипувајќи ја со разни неврзани прашања.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

— Знам оти невестата Доста е мајстор за готвење, та ако ѝ требат ете, и тоа купи, — рече Стојо, правдајќи се за лимуните и портокалите.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тука престанува сѐ. Лежи и гледај го небото, својот знак на бик и не сметај се за измамен.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Опушти се за квантум, и ќе ти кажам.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Фатете се за раце! Така! Вртете се во круг!

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Мајка им втрча низ кујнската врата, држејќи се за нејзиниот раб, и го погледна семејството.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ние, стотици деца, застанавме крај оградата и, држејќи се за сребрестата жица со остри боцки, го слушавме пробивниот и писклив ту покорен, ту испрекинат, жалосен и молбен глас па Ѓорѓи и бавното суво и едностојно клопотење на тркалата и коњските копита по нерамната калдрма.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Држејќи се за мевот, вјасаница потскокнува и го снемува во бараката.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ја врзав ортомата и, држејќи се за неа, се вратив.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И тргна возот. - Илјада и двесте доброволци - го слушнав гласот на Високиот - по два дена ќе имаме во Берковица30.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Па секогаш ни велеа: - Борејќи се за оваа татковина, се борите за вас.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Не сакам тука! Не сакам! Не сакаше да биде со нас.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Го акнав по глуждот оној што одеше пред мене, а тој ми се сврте и, држејќи се за удреното место, плачливо праша: - Копиле, зар не знаеш да маршираш, а?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се кикотеа држејќи се за стомаци, а дедо Ангеле, како ништо да не било, се сврте кон комитите: - Како сте, што правите? – ги поздрави тој нив сосем сериозно и како што личи на луѓе и пријатели.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

В тишината балансира зелен водоскок тажно извишен и кроток стои тој Децата ги ронат гнездата на звуците па е така безнадежно сам Ослони се одмори се невина на рамената на ветерот не ведни се крени се за еден поглед мал над оваа премногу нерамна висока разбранета ливада на куќите Тогај накваси го грлото на нивните црвени треви тие ја помнат земјата што те роди

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Не смееш да се обесиш, мора да се предомислиш! Не се самоубивај и омажи се за мене!

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Не исповедувајте се за нешто што не било и нема да биде, Ви се молам.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Фатени за раце, држејќи се за шинел, за пушка, за ремен, ја прегазуваат реката.