Ти пречи светло?
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Или од црните потони на мојата крв ќе избликнат непознати желби, и ќе биде доцна кога ќе излезат, никогаш веќе не ќе можам да мислам дека се мртви или остинати, и никогаш веќе не ќе бидам она што сум бил.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
МАЛИОТ: Очите му се мртви и бледи. Има заспан поглед. Ќе му ги скршам цвикерите.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Па, кога се мртви, дајте им на кутрите мајки нека ги истажат барем.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
На хероите ликот им е чист само кога се мртви. Живите херои не се херои.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)