Единствените докази се внатре во мојот ум и не знам со сигурност дали и некое друго човечко суштество го споделува тоа мое сеќавање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Значи, ние сметавме дека тие се надвор, а ние внатре; тие пак, Луција и нејзината партија, Фискултурецот и, подоцна Земанек, нѐ сметаа за еден вид отпадници од општеството, речиси чудаци, и сметаа дека тие се внатре, а ние надвор од општеството.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Да не се внатре црните лезбејки, си мислам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)