Како ви се чини: дали се доста? Дали се многу? Дали се повеќе од добрините што ни ги направија Србите?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Можеш ти и подобро. Наведни се повеќе. Не се трудиш доволно. Пониско. Така е веќе добро, другар.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но иако и двајцата се сложија со тоа, сепак Павле не го поткошкна баш онака палтото, како што правиме обично со старите алишта за кои мислиме дека не се повеќе за пред свет.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не поради некаква сентименталност, туку едноставно што знаеше од искуство дека многу работи што однапред ги планира човек - не секогаш се исполнуваат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Без вас, ценети сопруги, тешко ќе си ја постигневме замислената цел...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Камилски, гостејќи се повеќе со очите отколку со устата, имаше време прв да се огласи: Ова е голем ден, мили мои, стигнавме на крајот од мисијата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Беше фатен во клопката на самиот себе, стиснат во црн преграб на својата крв, се повеќе исклештен во неверувањето дека навистина сака да отиде на една планина на чии рабови уште малку и ќе умре летото разјадено од ’рѓата на есента...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„ Асоцијациите со 1001 ноќ или со приказните на Шехерзада се повеќе од очигледни.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Бе рекле, тоа е онаа иста поетика на прошетката којашто, своевремено, на книжевен план, толку успешно ја промовираа француските надреалисти при средбата со магијата на еден Париз (иако нејзината генеза треба да се бара веќе кај Бодлер).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Немој, Тимјане, не мешај се повеќе во политики, му вели мајка на татка и му го забришува лицето, му ја крева потта од очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога сите заедно станавме забележав дека чевлите не ми се повеќе покрај вратата, каде што ги оставив.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Меѓутоа, европските дела претставуваат хармоничност, драма или поезија, однесувајќи се повеќе на композиторот отколку на слушателот, и одат во различни правци за разлика од американските. okno.mk | Margina #10 [1995] 47
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сѐ завршуваше совреме
што од страв дека ќе се оствари идејата
за големата и едина љубов
што по сила на обврските и жените
вешти во обезличувањето на иднината
или со благословот на неповторливото
- како што би рекол еден од нејзините пријатели
односно, оние кои се повеќе од тоа.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)