себе (зам.) - води (гл.)

Го виделе Јосиф и Васил. По себе водел коњ, а в раце носел нешто завиткано како дете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но кога ја отворил стрико Никола Мала врата, на месечината веднаш се видело дека човекот не е некој поганец; в раце држел детуле, сето завиткано со кожуви, а по себе водел коњ, и го пуштиле да влезе внатре.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По себе водеше коњ, а в раце држеше нешто завиткано како дете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
При секое идење во селото, со себе водеше еден силен, красен бик, Ромео го викаше; во целата околија немаше таков: со која крава ќе се спареше, мораше да фати, да се оплоди, а телињата беа многу понапредни отколку оние што се спаруваа со обични, селски бикови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)