Тогаш, ненадејно, некој силно затропа на вратата...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Не, тука немаше место за никаква лутина, а Змејко го имаше и во себе истото тоа чувство, што го тераше татка му да ги стега вилиците така.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зјапаше во папирусите, ги препрочитуваше зборовите што ги напишал, со надеж дека читајќи ги, повторно ќе го сети во себе истото чувство како додека ги пишувал. Залудно...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сега, го гледам пред себе истото тоа чудесно девојче како ми вели: - Значи, одиме во единаесетиот век.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)