ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Она што сега ќе се случи, мора да е она најсветото -: она што го познавав и повлеков - како што творецот би го впил во себе својот свет.

Следен од непријателски борбени авиони додека летал над Индискиот Океан носејќи важни пораки, тој го приврзал за себе својот митралез како тег и скокнал од хеликоптерот во длабоката вода, заедно со пораките - крај, рече Големиот Брат, за каков што не е можно да се размислува без чувство на завист.

Климент Камилски согоруваше длабоко во себе својот сон да го сподели на Балканот со другите, да влијае на луѓето на своето време.

Леси се случува како и сите видливи појави: арапскиот ресторан на четвртиот кат во испразнетата зграда, голтките топол пијалак од шарената шолја извалканиот кафеански чаршаф, онаа жена во кафеаво палто и со долг бел шал врз него, која го припила до себе своето дете сред уличниот метеж, тркалезната купола на амамот, запрено во мигот пред тресок.

Сепак никогаш не успеав да ја започнам плетката со конецот на разумот и со конецот на страста и тоа сега го чувствувам како свој пораз што потајно тлеел еднаш под допирот на зборот, другпат под допирот на телото, на кои секогаш реагирав различно.

И во таквите мигови, кога ослободена од железните рамки на предрасудите ќе се почувствував поинаква, а сепак длабоко во себе своја, со најсвое јас, се спознавав: бев Ема единствена и неделива, туѓа и одвратна за оние што не можеа да ме разберат.

Но тогаш, во таа ноќ, на Отец Симеон уште ангели му пееја над глава. „Добро утро“, се насмевна човекот, Отец Симеон се сврте кон него и го остави адвентистот да избега, да го однесе со себе своето ненадејно штукање.

Не, ти си прв, ќе ја наведнеше главата. Прв?... Ќе ја закопав во себе својата смеа и ќе премолчев дека знам - јас секогаш сум или прв или втор.

Не се истргнаа тие стебла од земја и не ги оставија зад себе своите кори како змиски кошули за да појдат голи и бели во молчалива месечарска колона.

Го носев во себе своето проклетство да им верувам на сите Марии.

Заиде, папсан, речиси влечкајќи ги по себе своите празни раце, своите долги раце, а тие во бараките сега изнаскокаа и се сместија по своите легла, некој дури почна и да крчи, како во сон.

И додека мислеше: Боже, колку неповторливи маѓии имаш за нашава земја, не помислувајќи притоа на ништо определено, тој си ја прибра до себе својата долга француска пушка, ја настега во неа последната пачка фишеци, што ја имаше, и ја задржа тука.

Нервозно и скинато расправав и забележувајќи млака иронија во насмевките на пријателите, се каев и ја колнев во себе својата неуверливост.

Дали се прашувавте дали скоро ќе се врати и дали ќе ја доведе со себе својата сенка и дали песот ќе го врзи за нечија насмевка или за трнот на кој цути непозната реч?

Зигмунд тоа попладне ја имаше втората операција.

Татко му пристигна вечерта. Следниот ден влезе во возот за Хамбург носејќи го со себе својот син во малечок ковчег.

Мислам, по ова негово последно искуство, за кое не забораваше да напомене дека било премереже поттикнато од маглите на судбата, како да ја кладе под себе својата живеачка.

Дали се прашувавте дали наскоро ќе се врати И дали ќе ја доведе со себе својата сенка и дали песот ќе го врзи за нечија насмевка или за трнот на кој цути непозната реч?

Дали го прашавте што памети а што заборавил?

Како да ја симна од облаците и ја довлечка од далечините за да ја има што поблиску до себе, а ако затреба и да се потпре на неа.

Дали поверувавте дека зимата треба да ги охрабри оние што ги одмина летото оние чија тиха ѕвезда упорно ја следи својата патека?

Неговиот татко, именуван како Таткото во романот, отсекогаш ја носи со себе својата библиотека, слика на предците уште од далечниот Цариград.