Ќе го завиткаше, потоа, во ленено цедило, а потоа ќе си го земеше пагурчето, ќе седнеше покрај нас во постелата и ќе си запееше: прати ми во писмото малку од твојот глас, да го носам со себеси зашто твојот глас е гранче чесно дрво...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Тој ќе ја наредеше фурната, ќе ја угореше, ќе го замесеше тестото и ќе го оставеше да се зори.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Успевајќи во својата книга да ја реализира оваа висока цел, авторот може да биде задоволен од себеси зашто со ова дело се дава неспорен придонес на современата мисла и книжевности во Европа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)