Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кога секој ден осамнуваме во сегашноста: ние сме огледалото, низ кое минатото има свој одблесок во кој се насетуваат убавините на иднината!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Почна да се дува во стомакот секој ден, сѐ повеќе и повеќе.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ни создаваше претстава оти секој ден јадеме нешто друго, а ние всушност постојано го јадевме истото тесто!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Кога стигнала забраната, прво тоа било земено на нишан. Седумнаесет кози! Идела комисијата и секој ден уништувала по една коза.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се почувствува фат на човечка рака и, благодарноста на бавчата што ѝ пружам нега и што ја избавувам од заборавот, што ја враќам во живот, ми се искажуваше секој ден.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И така, бидејќи ми беше крајно здодеано да го започнувам секој ден на истиот начин, доручкувајќи во исто време, во истото опкружување (кое не можев да го променам, па решив барем она што можам, да го променам, да видам што понатаму ќе се случува и дали ќе предизвикам некоја временска дупка во хронолошкиот распоред на настаните), започнав со експериментот.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Јас секој ден му ја метев собата и му носев вода да се измие и да се избричи.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

За ручек се повторуваше строењето, слушањето вести и така натаму, се по истиот редослед, секој ден...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Како секој ден јаделе едно исто јадење зготвено на различни начини.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Или, пак, колку бензин и други нафтени деривати треба секој ден да се испратат во Париз за да можат да се „нахранат“ резервоарите на неколкуте милиони автомобили.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сепак, колку и да настојуваат луѓето да го напуштат метрото побрзо, без него не можат да живеат луѓето во Париз, секој ден или секоја недела, по еднаш или повеќе пати патуваат низ неговите галерии и ходници за да дојдат дома, да појдат кај пријател или да одат на прошетка...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Летото секој ден тој купуваше весници, што не беше негов обичај од порано.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Боцевите другари се збираат да се поразговараат за настаните, што со секој ден напираат сѐ понови и потревожни, и се мачат да ги подведат најновите известија под боговдохновените предвидувања на Откровение Јоаново, да узнаат по тие знаци на кое место се наоѓаме по патот на апокалипсата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Секој ден, само скришно од него, издемнувајќи го моментот кога не можат да се сретнат, го правеше истото тоа и Пискулиев.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Секој ден тој поминуваше да види дали не потерало.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

дамнешен запис Татко Секој ден Одеше на кланица Татко Секој ден По малку Умираше. пев (поезијата) Го вкусив Тоа горко Јаболко Тоа диво Миризливо Опасно По Живот Горко Јаболко.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Секој ден по некого ќе одвлечкаат в град.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И секој ден донекаде стигнувавме: ја гледавме Америка, Азија, Африка, нилските коњи и крокодили, се качувавме далеку во северните краишта на Земјата и гледавме: бели мечки, ирваси, китови и што ли не.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Соња се ведне да го сврти листот од нотната тетратка и ме допира со косата...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Така притаен, божем спијам, наслушнував: влезната врата се затвора; се слушаат чекорите на мама - “Цап - цап -цап - цап!“ како малечки чеканчиња удираат топуците; тато не се слуша; со меки ѓонови се движи како пантер.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Па ова е голем настан. Сестричка не се раѓа секој ден. Честито, Ташко!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога сите шумови се стишаа, срипав од постелата и брзаница ги извршив сите утрински задолженија. По ѓаволите!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„А, затоа беше вревата! Зошто веднаш не ми рековте?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Чудесно... Супер... Посакувам секогаш да е така и секој ден да имаме вежби.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Лицето на наставничката одеднаш светна.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Од бебешки денови создаваат робот и никако не можеш да се ослободиш од: миј заби, миј лице, триј раце со сапун, облекувај чисти гаќи, и чиста маица, и чисти чорапи - секој ден! - секој ден! - и чешлај се, и пиј млеко, и јади леб со мармалад... секој ден - сѐ според еден калап...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

— Е, деца, како шо гледате и ние останаме баеги на куп.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во кафето веќе можеше човек да забележи групички по масите од пет шест луѓе, кои секој ден на една маса седеа и водеа сериозни разговори.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Таа не плаќаше ништо што земаше. A земаше секој ден по една две овци, леб, мазници, кокошки.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Скоро секој ден долго Толе прислушуваше на дупчето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Не е секој ден Велигден, Тодоре, не е!“ — почна да очајува, не гледајќи излез од тешката положба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А во Брлевата куќа им беше згодно на сите тројца, а на Толета и Митра особено. Co така осигурен животец Толе ја преседе пролетта и секој ден беше во врска со својот стар ортак Јована Мачникот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Лаката од Адема беше голема, пет кила семе бери, а бегот сака неделава да биде изорана и посадена царевка, инаку се знае, ќе го јадат остенот секој ден.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тој го мразеше Адема со целата своја млада душа уште од своите петшест години, кога мајка му велеше дека Турците смрдат, дека тие се лоши луѓе, „пци што нѐ лачкаат нас христијаните, што нѐ тепаат секој ден и што ни го земаат житото, млекото, в'пата што ги печалиме ние".

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На чорбаџиите им се фрли нов намет.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Плимата доаѓа и си заминува секој ден - света обврска и е да му ги подзамива и разладува стопалата на Сан Педро Клавер, апостолот на Црнците, робот на робовите, кој сека недела ги дарува минувачите со бели каранфили и им намигнува на мајките доилки со разголени цицки.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Господе, немате баш секој ден шанса да им телефонирате на боговите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Секој ден има да се раѓаат клонирани деца кои на 3 години ќе дигаат тегови од 150 кила, ќе тепаат диви свињи со голи раце, а на 9 години ќе маваат по литар Балантајн.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

И готвените јадења подолго ќе можат да се сочуваат.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Му одаде Павле достојно признание на палтото и ѝ кажа на жената да не го става в орман - отсега ќе го носи само покуќи.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Секој ден изнесуваше сѐ појаки аргументи: млекото, месото, јајцата, овошјето, па уште ладна вода, пиво, сладолед...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

До година бездруго... па што сакаш, секој ден само со него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Како целата држава, мојата слатка мала Хрватска да се претворила во училишен хор и секој ден послушно вежба хорско пеење. А диригентот е, се знае...

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Речиси секој ден Рози наминуваше кај овој ползавец, како кај драга пријателка.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Секој ден кога ќе се пушташе од школо Бошко поминуваше откај весникарот на ќошето и го земаше весникот за татка си.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Секој ден купува по кило леб повеќе. Што се разјало ова дете толку?! Јаде за тројца. Но дали јаде?

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Во меѓувреме тој секој ден од продавницата купуваше по една конзерва кога месна, кога рибна, а понекогаш по две паштети зашто во продавницата имаше само од помалите, а исто така, на неколку дена купуваше по еден фишек хартија полн со стотина грама шеќер со коишто го прихрануваше смокот населен во меѓувреме во скребите од фурната крај неговата куќа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И рече: „Повнатре со клучот, и потем силно, десно’, како секој ден да ја отклучува!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Логотетот сѐ така еднакво се смееше, и веќе стануваше непријатно; тоа го почуствува и Филозофот и продолжи: „Оче Стефане; ако секој ден чиниш чтение, од утро до мрак, и така правиш шеесет години, колку чекори книги од твојата библиотека можеш да прочиташ? Не повеќе од еден до два чекора.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Значи: имаше нешто меѓу нас, но имаше и нешто помеѓу нас како пречка, нешто што ја спречуваше Луција да ми се предаде; не беше возможно таа млада девојка, за која и денес знам дека ме посакуваше, не беше возможно велам, да не биде со млад маж само затоа што има некакви обврски, кои сите ги имаме, секој ден.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ќе го изведев Ивана кај коритото преполнето со вода и сонце, и бев многу среќна дека може да ја види мајка си дотерана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Навистина беше пролет, Иван беше веќе проодил, а јас секој ден се преоблекував во тие три фустани.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ги менуваше белите свилени кошули секој ден, а откако во него се всели неумоливата гушителка – туберкулозата, по три на ден.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Ручекот, секој ден макарони, секогаш ни почнуваше со извикот „Ме тон Марко емброс!“

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тука нѐ товарија во вагони и возот нѐ растовари во Браилово, каде имаше многу деца од преспанските, костурските и воденските села и секој ден пристигнуваа и други.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Селото, вели, скоро е празно. Мажите на печалба, школото затворено, децата учат во Билишча каде секој ден комбе ги носи и ги враќа, а камбаната ретко бие и поретко црквата отвора.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Секој ден бараката во која беше сместен Иљо со Иљовица и со стариот, скоро неподвижен татко, беше оди ми, дојди ми.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бевме чисти и сити и секој ден бевме војници.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И така селото секој ден се опустошуваше и осиромашуваше...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Со песни и пароли, со строев чекор и со раскажувања за херојски и победнички битки го јакнеа нашиот дух и секој ден си игравме војна.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Секој ден раните ни беа сѐ поотворени.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

На секое дете за цел ден ни делеа по едно ‘ржано пешниче леб, големо како две тупаници, по една лажица шеќер, а во големиот казан, за ручек, скоро секој ден вареа надолж посечени компири зачинети со брашно и многу црвен благ пипер.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Во нашето детско паметење имаше многу место, та затоа не ги заборавивме овие зборови што секој ден беа преточувани во дневни пароли.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сѐ гореше, но се браневме макар што секој ден ни се стеснуваше просторот и бевме сѐ помалку...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Трипати неделно мораа да се јавуваат во полициските станици и секој ден зад нив се влечеше сенката на полицискиот агент.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Вера скоро секој ден веќе навраќаше кај нас.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Па јас ја имав тетка Рајна и секој ден, кога таа не ќе дојдеше јас одев кај неа... но не беше во тоа работата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога низ Виена забрмчеа првите автомобили, на брат ми, кој одбиваше да научи да вози, му рече полу во шега, полу – сериозно: „Мој златен Зиги, купи ми автомобил, јас ќе научам да возам.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Секој ден одев во бараката за трудници и тукушто породени мајки.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Седнував на креветот до Ева и гледав во новиот живот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Пред тоа чекореше како млада жена, одеше секој ден кај пријателките (од некои од нив беше постара половина век) да играат карти, еднаш неделно одеше во кино, и не пропушташе ниту една театарска премиера.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа секој ден, откако ќе се измиела, откако ќе ги тргнела пердињата од очите, влегувала во Телото Исусово, за да си ја успокои душата, за да се освети и просветли, повторувајќи молитви искрено, чисто, простодушно: Господи, Боже наш, Ти кој си на небото, Создателу на земјата и на сета твар, Ти кој гледаш сѐ и си милостив и си жалостив и си справедлив, спаси ги душите на народецот наш и мојата молба услишија, ангел стори ме, во ангел престори ме; Господи, Оче наш. Алилуја.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Така секој ден. Петелот, штом ќе ме видеше, почнуваше да пее, а мене во истиот миг ми олеснуваше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Најнапред, од секого се знае оти ние ги милуваме нашата татковина Македонија и нашиот народ, зашто секој ден ги гледаме и ги изучуваме со своите органи на чувствата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Колку само сѐ е банално, рече неговиот пријател, колку се излитени улиците по кои секој ден одат на училиште, колку се здодевни нивните животи стегнати во вечно повторливото секојдневие на провинцијата во која сме заробени со своето раѓање.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Учителката нѐ прегледува секој ден и секојпат е доволна од нас: од мене и од моето девојче што навистина грижливо ме чува.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

ЛУКОВ: Секој ден од неговиот живот е од непоправлива штета за нашиот народ.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Сѐ му изнапишав: „како ми е страв да ѝ кажам на мајка; дека ме држат затворена како затвореница; како секој ден ме навиткуваат да се согласам за Никола и оти еден ден ќе го сторат тоа и без мојата согласност.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Секој ден ме насилуваат да дадам збор за Гзарка.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Денес јас сум среќна братче ми се роди секој ден в училиште за раче ќе ме води.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

КРАЛИЦАТА Катја болна лежи На кралот Милош во гради болка му тежи Секој ден со бел коњ шета и лекови бара Да ја излечи од болката стара.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Требаше да го победи, да го пребори, мислеше дека ќе може да го стори и тоа со оние свои вредни рачички, пред другите да го видат, а утредента сепак мораше да го однесе и него високо горе, на скелето, а од неговата тежина како да поигруваа под него широките мостови на скелињата и тој многу често се наоѓаше себеси вкопан, како глувче, во некое катче на таа височина и со секој ден неговиот ѕид почнуваше да заостанува со по неколку реда тули, од ѕидовите на оние, што ѕидаа од обете негови страни.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оние луѓе гледаа да го искористат кусото време на одморите за да ја заситат малку својата глад, а тој - за да поработи, и тоа се повторуваше секој ден.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, сега веќе тоа со секој ден носеше сѐ помалку бол. Или тоа болта стрпливо му се вселуваше в душа, станувајќи од неа дел.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но, издржа, броејќи го секој ден до првата плата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ако не престојува во студентски дом, патот од Куманово до Скопје треба да му го плаќаме речиси секој ден.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во деновите до венчавката во ниту еден момент, со ниту еден гест, не ја откриваше својата тага. На секој ден му даваше нова боја.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тогаш на Арсо му препиша да ја изедува храната што му се доделуваше секој ден - некоја сивкава посна чорба и пченкарен леб сличен на добро препечена цигла.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

По дома муабет за дечко беше строго забранет и немаше таква категорија на роднина додека не се даде збор или свршувачка, ама затоа постоеја другари, блиски, блиски... па кога ќе раскинеш, оп - нов другар, уште поблизок, ама овој е најдобар по физика и, всушност, ти прави чест што секој ден одвојува време да ти потпомага во градивото.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Замисли да ти се децата џимрии, па пребаруваат - едни јадат боранија, други не сакаат ни да ја чујат, едно сака месо со компири, друго не меша протеини со јаглехидрати, а само едно „веге“ па ти е многу, па, мораш секој ден да ги препрашуваш кое има „дејт”, заради кромидот и лукот што секогаш заради евентуалност го служиш одвоено.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Како сега на детето твое да му носиш секој ден „Милка“ чоколада, ама од 300 гр., и тоа со лешници! Ова колку за споредба.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А Наде, како повторно да има 23 год., потскокнува од радост и држејќи се за неа си шепоти: „Ќе дојде, ќе дојде, ми вети дека ќе дојде“. И така, секој ден... со години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А крај нема. Само нови и нови почетоци секој ден.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Смеев да гледам комедии на видео, а во она време успеавме да најдеме вкупно една и таа ја гледавме, секој ден. „Измамници“ се викаше.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тоа име децата секој ден со страшна упорност му го дофрлуваат од далеку.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Секој ден сум те хранел, секој ден. Тоа и сега ќе го сторам, последен пат, Цезар.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

На патот секој ден работиме. Од зори излегуваш и цел божји ден не смееш да ја испуштиш казмата, лопатата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Секој ден, секоја ноќ, ќе ни се присени нешто.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

ВЕЛИКА Слушаме ќе се враќаат војниците. И секој ден слегувавме на Скара, на џадето.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Оти којзнае зошто: секој ден некој умира, а бројот на живите како да останува ист.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Секој ден слушаш: море, јаки колкови, а цицките, ко зајачки уши кренати, сами ти идат враце .

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Нарамници глави, ко нарамници дрва, секој ден изнесува, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Го гледам така, секој ден увилен, само молчи и само се сука. Стои задуман и ништо не му се работи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Може и во неа да го гледаше умот свој кој, секој ден, во непознати места му се преместува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не заѕидувајте ми ги градиве, браќа мои, туку под везенава кошула двете боски оставете ми ги слободни, и секој ден детето носете ми го трипати, в зори, напладне и навечер.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На петнаесет дена пред Митровден, народот што ја минуваше Жепа преку греди, малку погоре од градилиштето, забележа првпат дека од обете страни на реката, од темносиниот камен од шкрилци, се задава еден бел мазен ѕид од делкан камен, преплетен од сите страни со скелиња како со пајажина. Оттогаш секој ден растеше мостот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тогаш младата жена прошепотела: „Браќа мои, пред устава заѕидајте ми камен, оти живите се плашат да не ги бакнат мртвите, ама пред очи оставете ми отвор за да гледам дали моето млеко добро ќе му донесе на детето.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога пред пролетта почна да се топи мразот, секој момент загрижен, тој ги обиколуваше скелињата и насипите. Понекогаш и ноќе со гламна во рацете.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сатурн сакаше да ја употреби својата вештина за забавување.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

– Веќе не знам колку време сум овде, колку месеци или години, но секој ден е полош од претходниот – рече и воздивна од длабочината на душата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

16 Секој ден вежбам јога, работам на себе, на својот селф, јас сум центарот на светот, останатото не ме интересира, друго не постои, и никој нема да ми се испречи на патот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Секој ден се открива нешто ново кое е различно од старото.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Богдан чувствува како со секој ден сѐ повеќе малаксува, сѐ повеќе го губи апетитот за јадење, сѐ повеќе креветот го држи закован за себе, сѐ повеќе ја губи волјата да стане и да појде во градината; воздухот чувствува сѐ поредок му е и со мака го дише; под кожата крвта му се згрутчува како црвени кристали, како да му се замрзнува, сиросува; гледа: со животот го сврзува само уште тенка нишка што се мачи да ја одржи; го чувствува нерамномерното чукање на срцето, и во мигови кога помислува дека ќе запре, ги трие градите за да го потсили или да го сниша како часовник што подзапира.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Нејзината сопственичка, Марија, беше самотна жена која секој ден, пред да оди на работа, ја оставаше и го замолуваше Богдана, како новодојден, да ѝ обрнува поголемо внимание на пудлицата, зашто имаше впечаток дека другите од персоналот тоа не го чинат доволно.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Според основоположникот на кодификацијата на македонскиот јазик, Блаже Конески, бројот на турските зборови се намалувал секој ден.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Од почеток Исчезнувам и пак се појавувам, и бројам, Во секој ден го бројам нашето време, движењата на усните твоите зборови, мислите, миговите на спокој, ми го смируваат исчезнувањето, така ми е полесно.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

А и самиот со секој ден стануваше сѐ поневнимателен, сѐ позанесен од работата.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Кејтеновата тајна секој ден сѐ повеќе ја распалуваше љубопитноста на мојата млада и неопитна душа, што можело толку многу да го излуди?

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во домот секој ден стануваше сѐ понеиздржливо, поневозможно.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Секој ден, секој час тие сѐ повеќе го разубавуваа животот наоколу, - туку гледаш како цвеќе никнато од под камен ќе те изненадат за чудно чудо.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во болка, раскрвавен како рането ѕвере, секој ден 'ржеше, на секое место во домот го демнеше Кејтеновиот син, се спремаше за најстрашна одмазда.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Ќе доаѓаме секој ден сѐ додека не ги уништиме, така рече Веселин, секој ден ќе доаѓаме да ги искорнеме.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Лицето на хирургот беше тврдо. Тој кловн секој ден оди на својот погреб, Оче Симеоне.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

А утре... „Има“, рече Отец Симеон. „Закачи ги ракавиците на врбов клин и жежи го секој ден грлото со алкохол.“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Секој ден пристигаа барем по два букети хризантеми, или рози, или лалиња.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

„Ако ме пуштат мама и тато, секој ден да работам по 8 до 10 саати, тоа се 100 динари.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Имаа нова куќа, но прозорците, вратите и ѕидовите беа испокршени и целите оштетени. Тука останавме неколку дена.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Секој ден ни правеше пита. Таа се викаше Љубица, а имаше и едно девојче кое не знам како се викаше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Вујкото му рекол: А бре, внуче Лазо, зошто не го приберете детето, секој ден е на гробот на мајка му, само прета околу гробот правејќи дупки. Цело село го жали.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Но чудно беше тоа што иако Голдштајн беше омразен и презиран од сите, иако секој ден и тоа по илјадапати на ден, на платформите, на телекранот, во весниците, во книгите, неговите теории беа побивани, уништувани, исмејувани, изложувани на погледот на јавноста како бедна бесмислица - наспроти сето тоа, неговото влијание изгледаше како никогаш да не се намалува.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

4. Се чувствуваше многу подобро. Се пополнуваше и стануваше сѐ посилен секој ден, ако воопшто можеше да се зборува за денови.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Секој ден, во секој момент, тие ќе бидат победувани, дискредитирани, исмејувани, плукани - а сепак секогаш ќе преживуваат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ние уништуваме зборови - десетици зборови, стотици зборови секој ден.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ти и самиот знаеш, секој ден ти идам со разни молби и давии.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И бидејќи е така секој ден, тоа се познава на панталоните, излижани ми се на тоа место. Му го давам лебот и го врзувам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Како да носел секој ден сѐ исто, едни пантолони и една кошула, и еден џемпер и виндјакна зиме, а сега ги немаше, ги скрил или ги фрлил.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ѕидот секој ден растеше. Од силната жега што го цицала, нормално, ослабе, но не попушташе.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Се бричи секој ден и облекува чисти кошули.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Гледаш, секој ден искачувам за да ги пречекам мама и него ... мојот мил... дорече во себе. - Оди, Ѕвездо моја.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

ВЕЛИГДЕН е ама животинките бараат сѐ како секој ден - па мора да се подмират.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Премалена си од нејадење и од искачување наугоре. Секоја ден одиш... чекаш... се враќаш нажалена. Пердувче си се сторила... Ајде касни ! Од што сакаш - касни.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

И така секој ден... здолжен - ама и ноќите без сон - го чекаат разденувањето - надеж - да се стори враќањето.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Повеќе пати одев кај дежурните, сестрата и докторот, да дојдат и да видат што се случува. Како и секој ден ти донесов разни јадења, те молев да јадеш, но ти ме одби.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Гаврил од САД се јавуваше секој ден. При едно негово јавување на Скајп те замолив полека да станеш и да одиме до детската соба, до комјутерот.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

И така секој ден внимавав во која канцеларија најпрвин се палат светлата, во која најдоцна се гасат.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

- И Лиле секој ден одеше и тропаше по фирмите. Бадијала. Уште не се слушнало дека ќе примаат некого - тој веќе е примен.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Најлакома, најалчна, беше пингуикулата која секој ден испушташе по еден нов лист; за да ја нахрани, учителот во нејзините свиткани лисја ѝ фрлаше секаква храна, секакви отпадоци; лисјата постојано ѝ беа подзинати како усти од полиња кои чекаат да се нахранат.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

III Мил по цел ден времето го поминуваше во лабораторијата; работеше експериментираше и не се обезхрабруваше: но му беше криво што никој не го разбира да го помогне, да му даде средства за да го реализира овој свој потфат; селаните и пред тоа не му обрнуваа внимание, а особено сега кога секој ден трепереа и не знаеја што ќе се случи со селото, со нивните животи.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Секој ден ги поштам купчињата и неа ја нема!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Да го суредиш! Ене ти го Уредот. Тој е за работници. Што не го носиш таму?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Ако секој ден така мериш, ни кошула на грбот не ќе ми остане, камо ли нешто да спечалам. Не си за мера. Ти си, Зафире, повеќе за аргатска работа

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Митра, бесна од Илковата блага постапка спрема Доста, секој ден почна да ја дразни и предизвикува. A кога Доста ѝ се фалеше со Стоја оти ќе ѝ го „потполни самарчето“, одговараше: — Море бре, со шо ќе ме плашиш!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Секој ден ги гледа Митре познатите долишта и ридишта, нивите и ливадите.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Како секој ден тука беа: Бојана Жиовката, Доста и Дунава Макреви, Мита и Тода Тушеви, Неда Сивевска, Јова и Петра Батанџиови и кој знае уште колку кое моми, кое невести.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Леле, мајче ти мила! „Ами ако почне секој ден по еден петел да коле, што ал прави црни Илко, сака сите селски петли да ги исколе и пак не стигаат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Секој ден Дуче одеше поручек во општината и оттаму добиваше наредба каква новост ќе им соопшти на прилепчани, а особено во сабота.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сака да го гледа девојчето па макар секој ден, секој час јадел прачки!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Бидејќи пак обајцата овие попови придружници земаа учество во неговите работи, секој ден дедот поп им делеше и ним по нешто: по една две поскури, по едно шише винце — и тие да ја поминат света неделичка мајчичка повесело.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Времето си врви, работи излеваат секој ден, се нови и нови, умишча разно разни, ами, коа тој шо рекол, „шо ќе биде есенва — нека биде вечерва".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Мори, ка не а мрзе, песјачката една, секој ден да се чешла! — се чудеа жените по чешмата и реката, гледајќи ја често да се чешла.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Секој ден тераше по двапати дрва, а обата пати носеше цели лопки горски цвеќиња: јаглички, петреви гаќи, вратика, коловер, матерка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Често преслечен секоја недела, — изгледаше како да е секој ден спремен за на гости.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

XXIX Свинската чума одново се јави во селото, зафати да се шири, и од свињите да се пренесува на луѓето: започнаа луѓето нагло да умираат; секој ден се огласуваше камбаната, секој ден имаше погреб; заразата се ширеше од еден на друг: ги зафаќаше луѓето силна треска, висока температура, огница, паѓаа во бунило, им се воспалуваа дробовите, им се надуваа очите, по кожата им се нафрлуваа темни дамки, бубулки, кои расцутуваа во гној и се распаѓаа; им се воспалуваше грлото, кашлаа непрекидно и длабоко како да рикаа корнејќи ја утробата; им отекнуваа жлездите под пазувите и на вратот и не можеа да се помрднат; жлездите им загнојуваа, им ја труеја крвта и умираа во тешки маки.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Излегуваа надвор, ја гледаа, ја проверуваа. И секој ден продолжуваа да ја потпираат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

И секој ден го минуваа во страв и осчекување. Сонот им се одзеде.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Смешна помпезност, мислеше. Пијам за некаков роденден! Како секој ден во војнава. Крчма, болница, крчма.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

И во секој ден така, во секој ден... Темнината се загнезди во нивните очни јами, ги ослепе.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Тоа е секој ден во Караорман и бере дрва.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Секој ден навистина виси на конец.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Сместувајќи се во Grand Hotel Villa de France, кадешто Матис бил инспириран да ги наслика своите одалиски, во градот кој порано го беше инспирирал Римски-Корсаков да ја напише својата Шехерезада, ги истражувавме пеш забрзаната, миризлива Медина, Гранд и Петит Сако и касабата; повеќе сакавме да се загубиме без професионална помош, одбивајќи ги непријатно лепливите наводни водичи и занемарувајќи ја изненадувачки антисемитската тирада на едниот од нив; серенадите ни ги пееја градските певци секое утро и муезините пет пати секој ден молејќи се преку разгласот од минарето на блиската џамија; одлучивме својот прв невин излет во исламот да го продолжиме низ брегот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Но, бидејќи не му бев одговорил а помина поприлично време Пачев ја тргна раката од моето рамо и седна на креветот. – Подобро ќе беше да ја фрлиш в оган а не да ми ја донесуваш. – Секој ден идевте за да видите како ѝ напредува работата на Пеперутката.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Секој ден ми станува сѐ појасно, велеше тетка Боса, дека всушност смртта со своето однесување сака само да покаже дека се труди да внесе темелност во своите постапки!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Помислив тоа го правите зашто ви се допаѓа сликата! – го потсетив.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

При последната средба дури и ми довикна: Попусто се прашуваш во една твоја надраска (а таква надраска не постои): колку ли бил тежок мојот сизифовски напор в туѓина, бидејќи секој ден сум го разградувал она што таму, кај вас со години сум го градел!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Секој ден, Поетот, пред да излезе од празната одаја за која тврди дека е сцена на величествените собири на зборовите, извршува најдетална смотра на состојбата на лицето, на насмевката, и на сите делови од облеката (и покрај обичноста што веќе е спомната како карактеристика на неговото однесување).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Можеби некој од колегите му беше укажал дека и покрај грдите предвидувања на спомнатиот автор Кафка, неговата земја на која и предвидувал зла судбина за нејзина голема среќа но и за среќа на нејзините жители и покрај фактот дека има поминато низ големи преиспитувања и тешкотии ги има совладано сите нив и речиси секој ден го потврдува своето постоење.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

3. Парадокс Ако „Бог ја знае мерата“ на бесмртноста и на злото кое „расте и зрее“19 тогаш нека гугне зошто бројките се зголемуваат а бесконечното се наближува кога – о, парадокси! – „секој ден сме сѐ повеќе во загуба“20 нека објасни -богат со средства и начини- кој ги благослови човекомрсците та в оган фрлаат сѐ живо и диво да му се сотре семето на семејниот Матери?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Од сега ќе летам секој ден, секогаш кога ќе посакам!

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А таму надвор беше вечната зима — голема, тешка винска преса што го смачкува безбојниот покрив на небото, го смачкува како грозје, цедејќи боја и смисла и сушност од секого и ги варди децата што на скии и санки полетуваат преку стаклестите брда кои го одразуваат тешкиот железен штит надвиснат над градот, секој ден и секоја ноќ.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

И одново тука, меѓу раздомените, кои со секој ден што одминува ја губат и надежта дека ќе се вратат на своите пепелишта и живеат со своите спомени и секој ден чувствуваат дека нема ништо пострашно од празнината, таа, меѓу овие старици и снеможени мажи, меѓу вдовиците и жените одделени од своите мажи, меѓу жените што секој ден намнисуваат за своите деца што се наоѓаат на фронт или под туѓи поднебја, меѓу постојано расплаканите и разврескани деца, сега се чувствува сосем сама. Сама.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ѕвонењето на шината за вечера, што стана толку делнично, за него е како ѕвонење на камбана што повикува на вечерна.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се омажила во дваесет и второто лето.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Во болницата одевме секој ден и на ранетите им пеевме песни и им рецитиравме стихотворби. Со „Македонската крвава свадба“ не стигнавме.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

А во светот што се вика Прењес, полека битисува. Секој ден. Секоја ноќ.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Пандо му подаде рака.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Брза зашто сонцето се навали над високата плаиина.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се случи она во што никогаш не би можела да поверува, иако секој ден ја стегнува и ја сподавува болка кога слуша како многу мајки и жени ги оплакуваат своите мажи и чеда...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Догледање. Господинот Сенка е просто вџашен, и долго не може да се соземе од она што му го кажа Дипигус.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Дипигус се навредува и, пред да излезе, дрско му вели на господинот Сенка: - ќе ви дадам еден совет, почитуван господару, како да ги истрезните тие ваши пијани послушници: мозок од овен што не се парел, треба да се стави во вода во која биле избањати мртовци; и тогаш само треба да се послужи, господине Сенка, слично како овие риби и змии кои помалку еднолично ги имаме на менито секој ден.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Што сакав да ти кажам? А, да. Донеси ми го текстот најдоцна до дваесетти. Па овој четврток, да. Прекутре.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Страшно многу работа имам! Ако секој ден не им стоиш над глава, ништо не функционира.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Кога ги скротнаа воловите, не почнаа да играат комитски игри како секој ден, туку наседнаа на една ледина и заумено молчеа како тие да беа оние што требаше да видат што ќе се прави сега.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Па, бидејќи сите зборуваат за него, го фалат, ги опишуваат неговите збеснувања, го караат и го клоцаат, викаат по него, па само се слуша неговото име, славата на Фигаро секој ден расте.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Згора на сѐ, тоа се случуваше пред нашите зачудени очи, речиси секој ден.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Кажи ѝ Семјоне", вели таа и се свртува кон него со кренати пердиња се до половината, око не ѝ трепнува.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Полни му се очите со нив. Секој ден!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Мене тогаш не ми најде ни една мана, ама затоа сега ми наоѓа по сто секој ден.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

За Стојанка вели: „Таа да ми подаде слатко со тие нејзини нокти, јас да јадам!“

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Го гледаа секој ден по сончево време или по дожд како шета крај брегот, се пика во трските, шеварот, рошка со рацете низ гнилежот и врбовиот густеж и ја полни торбата со секакви дрвца што ги наоѓаше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Да продолжиме да патуваме низ животот, да го исчистиме минатото од нечистотијата односно да го разбереме, да си простиме себе си и на другите за недостатоците, мааните, несовршеностите, да си створиме мир, конкордија, согласност, урамнотеженост и да дозволиме да бидеме водени од страна на големата сила што се наоѓа во нас, поголема од секоја надворешност, поголема од нас самите.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Но, моите чувства беа силни, на моите слаби рамена прометејски го носев товарот на тагата, но успеав да се исправам.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сите еден ден ќе ја запознааеме болката и некои страдаат секој ден, секоја ноќ, секој час, малце по малце, и не се предаваат, се борат со злото, искушението и неспокојот и го наоѓаат својот пат.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Секој ден треба да се обидеме да ги инспирираме другите, можеби не сме совршени, но во сите од нас постои светлина, харизма, шарм, глас кој ги инспирира другите околу нас.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Жалам што не можев да го претворам во радост секој ден поминат со тебе.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Плачеше подготвително цела недела. Секој ден по неколку часа.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Кога се будеше не се прашуваше зошто секој ден е сѐ подебел, зошто се буди испотен и зошто фрижидерот е празен.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

На него се сеќаваа единствено гладните скитници и бездомници, кои секој ден пред изгрејсонце пред неговата зграда наоѓаа три векни леб.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Секој ден, по цел ден, тој шеташе во градскиот парк и хранеше гулаби со трошки леб.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Гијом го чувале бабата и дедото, и секој ден ѝ пишувале.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ја гледаше единствено како секој ден си го проверува сандачето, па помисли дека можеби има некое момче во Франција, но брзо ја отфрли таа идеја како премногу песимистичка.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Тој, бре, што ми доаѓа насоне секој ден.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Друг пат е следен, против себе да одиш, Ти нечесник, да умираш во богатство секој ден, бедно како скот.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Секој ден повторно проштеваме, за пеколот во кој се наоѓаме, го вртиме и другиот образ, со нашата труд и мака, ѓаволот го гоштеваме.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Исти ликови пред очи што идат, исти глупости секој ден слушаме, гледаме, определени рокови и термини кои секојдневието го бришат.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

МАТЕЈ: Има да го објасниш принципот. БОРИС: Како прво и прво хигиена. МАТЕЈ: Ја миев косата секој ден.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

АМЕРИКАНЕЦОТ: Do you speak English? БОРИС: Најн. Дојч. Ти дојч? АМЕРИКАНЕЦОТ: No. БОРИС: Епа ноу. Не е секој ден Велигден.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Владата со огромни напори ни дотура храна и вода. Секој ден е прашање на живот и смрт.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Што секој ден, секој час, морам да донесувам значајни одлуки кои историјата ги наметнува, на кои не чека и кои не ги простува. Знаеш ти каков е тој притисок?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

За јадење да не берите гајле. Таму ќе јајте погача, сирење, кашкавал и секој ден за обед варено, печено или пржено месо...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Нека останат тие петстотини, му вели татко ти - зашто ако се фатиш со старата, секој ден и за секој изговорен збор ќе ѝ бараш да плаќа казна... - одново удри смеа, а Мита, кикотејќи се гласно, праша: - Како му рече баба ти на судијата? ...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Скоро секој ден исто и исто, како удирање со две стапчиња на барабанче. Од утро до вечер.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

DD ПТ: Бевте во Ватикан? DD ЕВ: Секој ден поминувавме оттаму. DD ПТ: Се сеќавам дека имавте и фотографија од папата. DD ЕВ: Да. DD ПТ: Дали го сликавте во крупен план? DD ЕВ: Да.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес избра да умре во Женева.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Да сум на нивно место, по сто сладоледи на ден ќе јадам, Снеже секој ден ќе ја водам в слаткарница и во Луна-парк, а на Бреза ќе ѝ купувам колку што сака мастики- цигари за да ги „пуши“ кога си игра мајка и деца со куклите.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

И јас нејзе ѝ дадов сметко-потврди божем од банката каде што тие ги упатувале дневниот пазар за секој ден во месецот и ги вртам датумите на печатот, го удирам за секој ден.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Мртво и вкочането, авторот го отстрани од дворот и чудото се случи – кучешкиот измет на кој секој ден наидуваше го снема.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ете, тоа, најкусо, го прави секој од нас, секој ден. Од девет до пет. Спрема примерните западни стандарди.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Заморното во оваа појава што му ги дразнеше нервите беше тоа дека ова со кучешкиот измет се повторуваше секој ден додека најпосле, по три-четири дена, кучето не липса.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Секој ден ти да јадеш помивка и зиме топлина на кожата да не сетиш студот во коските да ти влезе, како да си полн со мразулци!...

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тој утредента,како секој ден, вистински или божемски, дошол продавницата да ја отвори во времето во кое ја отвораше секој ден.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

„Ова што сега го реков мора многу да им се допаѓа на грчките несреќни „левучари“, меѓувремено си рече авторот и продолжи: Ова е миг во кој ве повикувам секој во себе да си признаеме: Секој од нас, секој ден, од девет до пет е на работа.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Епилог Полната месечина малее; Надојдената вода прелева. (Кинеска поговорка) Денес, во седум часот изутрината, како и секој ден, авторот седна да ги допишува редовите што следуваат па, конечно, да ѝ го види крајот на својата прикаска.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Пелагија исто така им благодареше со топли зборови, ветувајќи им дека нема да се заборават, дека секој ден ќе наминува кај зградата Сите ние имаме иста судбина, зар не?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Благословено Пелагијо, една од светите маченички, и јас страдав тој ден заедно со вас како што страдам секој ден со сите страдалници на светов!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Гледаш дека секој ден се умира, вели, а од тоа не се умира.