Мистично е како љубовта се раѓа, ја исполнува секоја клетка расте, станува безгранична со секој изминат миг.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Кога до коска ти се повредени чувствата, наместо рационално размислување, секоја клетка ти е исполнета со разочарување, животот ја губи секоја смисла.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Во право е синот кога му вели: Курвинската политика ти е влезена во секоја клетка! и мајката негова кога го колнеше, блуејќи крв, додека тој држеше говори во Сенатот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Без да се помрднете се надевате на кратки напади на животна страст и откога че си го дозволите луксузот да потрошите уште едно ведро утро во жалење кога ќе се случат незнаете да ги задржите, немате ни сила, затоа што се плашите пак да не бидете изгорени на истата рана.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Не се сеќаваше дали некогаш воопшто како возрасен плачел и сега нагонот да плаче му надојде во секоја клетка од телото.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Уморна е веќе секоја клетка од телото, не земај парче од целото.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
Ако не можеме да бидеме заедно, ако неможам секој ден да ти покажувам колку те сакам, останува да се надевам дека барем понекогаш се сеќаваш на моите лудории кои ти правеа рингишпил во главата, кои те скокоткаа и блага насмевка ти се појавуваше на усните.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Томето немо стоеше потполно предавајќи му се на мигот, на најубавиот момент во нејзиниот живот, чувствувајќи ги прекрасните топли, меки усни на своите како ја исполнуваат со чудесен длабок мир и бескрајна топлина, светлина и убавина кои ѝ се ширеа се низ телото до сржта на секоја клетка.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)