Луѓето што имаат такви потреби, ѝ напишав, изнаоѓаат и сила, а крајот, како и секој крај, доаѓа најпосле.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Така, секој крај на нивните реченици завршуваше во празнината на просторот над нив, како во некоја црна дупка, проголтани во немоќта.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)