А нам ни ја пресекоја радоста и ни отворија рана, болна, сечена, тешка, отворена рана... рана на срцето и рана на душата, рана што не се гои, и при секое спомнување на рожбата боли, се отвора, се обновува и крвари, гори и пече.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Вашата честа употреба на придавката балкански, инстинктивно ме прави рецептивна при секое спомнување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)