Вистина куќата е здрава, сета е со камен ѕидана, ама од куќа кон никаде не се излегува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сето е модро и во рани.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Преживеаја уште една зима. Сета е озарена. Дури и плеснува со рацете.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)