си (зам.) - бил (гл.)

Прага ја пресекуваат многу дијагонали, но некои од нив се најневралгичните точки и ако на нив не си стапил, тогаш не си бил во Прага, не си можел да ја почувствуваш.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Гласно и говорнички почнува: „Си била една трговска дружина која со својот брод постојано крстосувала по бескрајниот океан и одела од остров до остров за да купува бисери.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Постојано и за што било те фаќа и вели: „А зошто ти така; до кога ти така; како си смеел; што мислиш ти; каде си бил до сега; зошто си се тепал, и што ли уште не.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сакав да поседам подолго, ама место не ме држи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Клинциве летнаа како мушички. А ти ми велиш си бил водач на јуначишта.“ Тоа Џеронимо фрли лоши зборови по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се лутам и како од некаква далечина го гледам тато.“ На крајот баба пишува - Убаво ми е.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дали истата си била уште од првиот ден или настанала подоцна од силната сијалица која го осветлуваше - тоа никој не знаеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Туку ти не си бил никогаш в училиште и не знаеш како е тоа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Еве вака: “Си било едно дете...“ - Остави ме, чедо! - уморно вели дедо Спасе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Чекај, не прашувај ти, јас ќе прашувам. Ти нели си бил во Прењес? - Сум бил.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Проектите за реформи и усилбата да се воведат тие не се, како што мислат мнозина, само игра да помине време и да си остане сѐ како што си било.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И уште ни кажуваш дека сме ти прираснале за душата, дека си се приврзал за нас до толку што си бил решен, ако треба, и таа твоја бесмртна душа за нас да ја дадеш...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Си биле еден цар и една царица и немале веќе четириесет и три дечиња, и не останале заедно оние триесет и деветмина синови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Драги Илија, писмото твое што си ми го испратил по човеков ми го донесе и многу се зарадвав кога научив дека си бил жив.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Работи кои губат на значење, со тек на време дали твоите планирале да се родиш; што си имал географија во петто; дали некој е малку постар или малку помлад од тебе; кај си го загубил црното зимско капче; од која страна на креветот спиеш; каде си бил на летовање 1976; породилните болки; кому си му ја позајмил „Бесмртност“ од Кундера откако повторно си ја купил; ланскиот снег; сè што си заборавил, затоа што сигурно имало зошто; прашањето што би било кога би било и, повторно, дали сево ова има некаква смисла?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Бил отсекогаш еден човек, којшто си бил достатен на самиот себе, и кој ниеднаш не бил свикнат да бара од другите нешто повеќе, освен да бидат некаде тука, крај него, секој за себе зафатени во своите грижи, многу често други и незабележувани од него, а тој ниеднаш немал потреба да ги побара, или пак да помисли на себе си вака, како сега: Сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Секогаш, сѐ си доаѓаше на своето место. И сега. Всушност, тоа секогаш и си било таму.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тој токму тоа и го чека: „Зар толку, кутри критјанине, си бил стипса?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зар веруваш дека си слободен? Си бил, ама сега не си.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зошто од пријател добиваш непријател крвен, а никогаш не си бил во крвно сродство со него?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Задоцни ѝ вечер од неодложниот состанок со колегите и колешките, ама со усул, и излажи дека си си се зезнал што си бил, ама, ете, немало смисла само ти да не одиш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Едно време си биле двајца браќа. Дури бил жив татко им, работиле по негоата поела: кој одел на чифлик, кој со офци.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, Давиде, ми вели Маса Ќулумоска, многу си бил уплашен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мртовецу, вели, тоа сакаш да кажеш, жив си бил? Сум бил и не ќе сум, слуша. А и ти веќе не ќе си.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Со каква молитва ми ја посакуваш смртта? Си бил поп кажи ми.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пред сто лета или вчера си бил некој Жеро Жерав, мал и силен, сиот лилав, со лилави лесни крила.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Двајца од Додовите другари, сега и моии, ја зедоа спрложената Мортенија со испокинати жици, други двајца го поведоа човечецот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мортенијо, љубов мила, судбината ти е бедна Не си веќе што си била, за отпад не си вредна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кај си бил ти до сега? Пак ли во бистрото на бистрење политика?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кристална кугла гедоре пи си било што што би можело да биде сѐ.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Си бил татко, знаеш колку е мачно, колку е тешко во туѓина да чуеш дека прв пат си станал татко...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Молчи, Јордане! Засрами се!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Од секоја свадба, каде што оди сводник, добива по едно рало чевли, и тоа некаде со голема пот заслужени, а овде ќе оди на готова работа, колку „нишан таши“, да не се рече оти зетот сам сводник си бил, што нема да биде лага.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И отец Никодим постојано го сонувал манастирот, но не во пожар, туку онаков каков што си бил пред тоа: убав, богат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Отсекогаш си бил плачко! Некој чука на вратата.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
– „Море колку за нив знаеме оти се сторија од брат и сестра две пилиња, му рекле сите, туку тој век друг бил, кога шетал Господ по земи и светците, да слушале луѓето што зборувале, а пак севишниот век повеќе ѓаволот шета по земјава, да од тоа тебе не те веруваме да си бил штрк.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ете тие две пилиња, синко си биле некогаш брат и сестра.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Тие си биле маж и жена и си коселе една ливада.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Силјан дошол на амварче и си го отнал црпчето, да си се потурил и ете ти го човек како што си бил дома у себеси при татко и мајка, при жена и дете.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Си бил некогаш вљубен? - Не знам - излажав. - А сега? Не си? - Можеби не сум.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Исхак и Аја сме ние, тие она што не сме крајот уличарски се нуди човекот во туѓи мени губи ти се колнам, Време: си било едно нешто за многу века во сомнежот се заљубила река. Кога ни ти дојде, ни јас те чекав...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ме чуди дека си испуштил една таква убава прилика.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Му реков: „Само малку повеќе да си бил настојчив, финиот капетан Живкович можел и со ордонанс да те стори.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога помина лошотијата, кога Бандо и жена му се посмирија, по неколку ноќи преспани кај пријатели, се вратија во куќата и започнаа да ја поправаат, Бандо ги извади камењата од езерото и одново почна да го ѕида ѕидот од куќата на истото место каде што и си бил.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога си со мене, можеш да правиш се – да носиш играчки, да патуваш таму каде што си бил и не си бил, па и да паднеш, да се испрепрчалиш ако ти дошло до тоа....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Не, ти никогаш не си бил женет, ниту пак ќе се ожениш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Немаш ништо од тоа што си имал, и што си бил, немаш ни малку од тоа што ти треба.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
(Излегува Евто. Влегува Остоиќ.) ОСТОИЌ: Си бил еден поп, си имал едно куче, кучето му умрело, му направил споменик, на споменикот пишувало, си бил еден Киро, добил „благодејание”, бил српски учител, била српско-турска војна, Турците го затвориле, сега е турски џандар. Каде се парите за поправка на покривот?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Си бил еден поп, си имал едно куче, кучето му умрело, му направил споменик, на споменикот пишувало, си бил еден поп, си имал едно куче, кучето му умрело, му направил споменик, на споменикот пишувало ...
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но, добро, што е - тука е. Главно, си бил чесен и сѐ си признал.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Си бил еден човек и си носел една ракатка сено, една коза и еден волк.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- А ти си бил ли во таа земја? - праша детето пак.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тебе, Мила, памет не ти иде. Сто пати да те казнуваат, ти пак по свое.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да, без дозвола, многу си била паметна!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)