си (зам.) - кажува (гл.)

Шеретски ме погледна дедо, се потсмевна под мустак и продолжи: - Така де, во книгата не пишува така, ама со умот треба да си кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Одоколу, јас божем да не разберам, си кажуваат дека сум готов.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Отидов во спалната каде што татко ми по ручекот го читаше весникот и го побарав расказот на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие двете се многу блиски и сѐ си кажуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си кажува нешто, си гуга ко гугутка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се свртам, никој нема, а јас сѐ нешто си кажувам, се карам со некого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со свиркање си кажуваат дали е слободен патот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Подзинува и уште си кажува нешто. 23.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Живеејќи семејно и општествено токму вака како што денес вообичаено се живее и модернизирајќи ги, соодветно, нашите семејни и пријателски релации така што сѐ побегло се познаваме, сѐ помалку си кажуваме, сѐ пократко се гледаме и сѐ поретко си зборуваме (но си пишуваме СМС-пораки!), ние сосема ја загубивме драгоцената можност да комуницираме и со тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На многу места, во сите книги од Твојата фамилијарна сага, Ти одново и одново пишуваш за таквата благородна и лековита тишина во која Твоите родители живееле цел живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Признавам, од опусот на Барт најмногу сум приврзана кон неговите подоцнежни книги, оние од постструктуралистичката фаза на неговото пишување, жанровски и методолошки хибридни (како Задоволство во текстот/Lе plaisir du texte, 1973, или Светлата соба/Lа chambre claire, 1980) и белким и поради тоа апсолутно заводливи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А тоа беа ми­го­ви кога најмногу си кажуваа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ќе си ги продава грнците и само ќе си зборува, си кажува политики.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И си кажуваме што ќе правиме дома. Кога ќе се вратиме, ако се вратиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си кажуваме така жените, што сме виделе на сон: вака беше, онака беше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Лежам така префрлен со умот, а Бошко од Сувогрло само си кажува за некаде: - Врвиме, вели, крај еден напуштен логор, вака колку до нужникон надвор, а едно жешко време, вели, секакви творчиња оживиле.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето седат на лединките и сега си кажуваат за ти реков, ми рече, за што било и поминало. Како да се покрсти излезени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)