Додека тој си седи дома, тоа наместо него патуваше неговото име што тој си напиша врз правливата врата на големиот камион.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Човек треба кога ќе се роди да си напише писмо, вели Јон, а кога ќе умре да го добие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Гледаш ли што си напишал?“, рече. „Ние читаме меѓу редови“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)