си (зам.) - одговара (гл.)

Па и да се искуба некак, да избегам, дали не ќе ме проколат тиа шо ќе дојдат?“ — се прашуваше Крсте и сам си одговараше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Она што Баба го нарекува „педагошки” и „перформативни” аспекти на наративот на некој начин мора да биде зависно и меѓусебно да си одговара.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Неколку месеци по разговорот со мојот другар Специјалистот за чудни болести, повторно се „фатив“ како сам си зборувам, како сам си се прашувам и сам на прашањата си одговарам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На тоа сам си одговарал: - Не веројатно, туку сигурно во далечината имало длабоки пештери долови- резонатори, стени вибратори.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Требаат дрва, треба храна за добитокот, за кучињата, за мене! - се слушна Бојан себеси како зборува, како сам си одговара на бројните прашања што му се роеја во мислите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пела цел пат нешто ломоти, прашува, сама си одговара додека баба Перса и мајка ѝ само климаат со главите без да испуштат ниеден глас.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Е, па, тогаш? - поставуваше прашања и сама си одговараше на нив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„За што ли зборуваат, да ми е да знам“ - се прашуваше Маре.  „За што, ако не за политика“ - си одговараше Кате.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)